________________
આચારાંગસુત્ર
૧૬૯. મહાપુરુ પાસેથી વસ્તુ સ્વરૂપ સમજીને શ્રદ્ધાળુ બનેલા
કેટલાક સાધક દીક્ષા લેતી વખતે-- જિન કથિત ધર્મ જ સાચે છે” –એવું માને છે.
અને તેમની શ્રદ્ધા અંત સુધી ટકી રહે છે. કેટલાક સાધક દીક્ષા લેતી વખતે-શ્રદ્ધાળુ હોય છે,
પરંતુ પાછળથી શકાશીલ થઈ જાય છે. કેટલાક સાધક દીક્ષા લેતી વખતે-શ્રદ્ધાળુ હતા નથી,
પરંતુ પાછળથી શુદ્ધ શ્રદ્ધાવાળા બને છે. કેટલાક કદાગ્રહી જીવે તે પ્રથમ અને પછી અશ્રદ્ધાળ જ રહે છે. જે સાધકની શ્રદ્ધા શુદ્ધ અને પવિત્ર છે તેને સાચા કે ખોટા : બધાય તો સમ્યફ વિચારણું હોવાને
લીધે તેને તે બધું સમ્યફ રૂપે જ પરિણમે છે, તથા, જે સાધકની શ્રદ્ધા દૂષિત છે, તેને સાચા કે બેટા બધા ય ત વિપરીત વિચારણા હેવાને
લીધે તેને તે બધું મિથ્યા રૂપે જ પરિણમે છે. જાગ્રત વિચારશીલ સાધક દુર્મતિવાળા સાધકને કહે કે
વિવેકી સત્ય અને સંયમને ઓળખ અને તેની ઉપર શ્રદ્ધા રાખ. કારણકે સત્ય અને સંયમમાં પ્રવૃત્તિ કરવાથી જ કમક્ષય થાય છે. વળી તે સાધક ! જાગ્રત શ્રદ્ધાળુ સાધક અને અજાગ્રત શિથિલાચારી સાધકની ગતિ-સ્થિતિને તપાસ, પરંતુ તેના સમાગમમાં
આવતાં તું પિતે જ અસંયમી માર્ગમાં સપડાઈ જતા નહી. ૧૭. હે આત્મા ! જેને તું મારવા ઈચ્છે છે તે ખરેખર ! તું જ છે.
જેની ઉપર તું હુકમ કરવા ઈચ્છે છે તે પણખરેખર ! તું જ છે.
જેને તું દુઃખ દેવા ઈચ્છે છે તે પણ ખરેખર ! તું જ છે. - જેને તું દબાવવા ઈચ્છે છે તે પણ ખરેખર! તું જ છે. જેને તું મારી નાખવા ઇચછે છે તે પણ ખરેખર તું જ છે.
–એવું તું તત્વષ્ટિથી સમજ
