________________
૫-૨
પર. જંબુ !
આ જગતમાં આરંભસમારંભથી નિવૃત્ત થયેલા જે કઈ મુનિઓ છે, તેઓ ગૃહ પાસેથી જ નિર્દોષ આહારાદિ લઈને જીવન જીવે છે. તેઓ આરંભ-સમારંભથી નિવૃત્ત થઈને, પૂર્વોપાર્જિત કર્મોનો ક્ષય કરવાની આ સુંદર તક મલી છે.
–એમ સમજી સંયમ પાળે છે. “આ દેહ દ્વારા કાર્ય સાધી લેવાની મળેલી આવી તક વારંવાર મલતી નથી---એવું સમજીને તેનો સદા અપ્રમત્ત રહે છે. સાધક! સર્વજ્ઞ ભગવાને આ માર્ગ ઉપદેશેલે છે કેદરેક જીવોને સુખ પ્રિય છે અને દુઃખ અપ્રિય છે
–એવું સમજીને સંયમ લઈને પ્રમાદ કરવો નહીં. આ જગતમાં દરેક જીવોના આશય ને અભિપ્રાય જેમ ભિન્ન હોય છે. તેમ બધાય જીવોને સુખ-દુઃખ પણ ભિન્ન ભિન્ન હોય છે. માટે, સર્વ જીવોને સુખ-દુઃખને વિચાર કરીને, સાધક જીવ હિંસા કરે નહીં તથા જુઠું બોલે નહી પરીષહ આવે ત્યારે તે સહન કરે,
પરંતુ આકુલવ્યાકુલ થાય નહીં. આ રીતે પરીષહેને સહન કરવા પૂર્વક જે સંયમ પાળે
તેને મુનિ કહેલ છે. ૧૫૩. પાપકાર્યોથી નિવૃત્ત થયેલ સાધકને પણ પૂર્વ કર્મના ઉદયથી કદાચ રેગ ઉત્પન્ન થાય, તે ધીર પુરુષ તે રોગાદિને સમ્યફ પ્રકારે
–એમ ભગવાને કહ્યું છે.
