________________
૪૪
આઢિ કમ ના ઉદયે મળવા એ પ્રારબ્ધ છે અને આત્માને મળ, વિક્ષેપ આવરણથી મુક્ત કરી આત્માને નિરાવરણ શુદ્ધાત્મા પૂર્ણામા, પરમાત્મા બનાવવો તે પુરુષાથ છે. પરિણામ જે આવે એ પ્રારબ્ધાનુસાર છે. પ્રારબ્ધ પર વસ્તુ સખધે છે અને તે પરાધીનતા છે. વસ્તુ મળે પણ ખરી અને ન ય મળે.
ભાવ પ્રમાણે કમ બંધ થાય છે એ યાદ રાખી આપણે સારા ભાવ કરતાં શીખવુ જોઇએ અને ભાવ પ્રમાણે કમ ખતમ થાય છે તેથીસારા ભાવ રાખવા જોઈએ. ભાવ આત્માને છે. કર્મીના ઉદયને જાળવવાના નથી, જાળવવાના તા આત્માના ભાવને છે. ધમ કથાનુયાગમાં કથાપાત્રના કમદિયને એટલે કે પુણ્ય-પાપના ઉદયને ન જોતાં તે તે વ્યક્તિમાં પાત્રમાં રહેલ આત્મભાવને જોતાં શીખીશુ. તે આાવને પામીશું. આત્મા ભાવ કી પુદ્ગલદ્રવ્યથી ખરીઢી શકાતા નથી. આત્મભાવ-બ્રહ્મભાવ-દ્વિવ્યસંપત્તિ જે આપણા આત્મામાં છે તે આપણે કેળવવાની છે, વિકસાવવાની છે.
અધાતીકમના ઉદય જેમ ચાલે છે એમ ચાલવા દેવો થાય છે તેમ થવા દેવુ અને વચ્ચે ડખલ કરવી નહિ. તેના કર્તા યા ભાક્તા બનવું નહિ. અધાતીકમના ઉદયના અકર્તા અભોક્તા બનીએ તે સમભાવ છે. એમાં કમના ઉદયની અસર ન લેતાં અસંગ, નિલેપ, સ્થિતપ્રજ્ઞ બની રહેવાનુ છે.
જાગૃતાવસ્થામાં ગુણપ્રાપ્તિ વખતે દ્વેષરહિતતા આવે તે તેના ફળરૂપે ધ્યાન અને સમાધિ મળે છે, જે ધમ નુ ફળ છે. એ ફળ તત્સમય-તત્કાળ છે. એ જ સમયે તૃપ્તિની, શાંતિની, સમતાની, આનદની અનુભૂતિ થાય છે. જ્યારે કનુ ફળ રાકડુ−તે જ સમયે પ્રાપ્ત નથી થતુ. પરંતુ
