________________
૨૫૭
થઈને સ્યાદ્વાદ લગાડવાના છે. સ્યાદ્વાદ, જ્ઞાની ભગવતે એ આપણને નિર્માહી બનવા માટે તથા નિર્માહીપણે જીવન જીવવા માટે આપેલ છે, જેથી કરી જ્ઞાનમાં અહમ્ ન રહે અને મેવિકારે અલ્પ અને અલ્પ થતા જાય.
જ્યાં સુધી આપણા જ્ઞાનમાં માહિવકારા છે ત્યાં સુધી આપણે આંધળા એટલે કે અજ્ઞાની અર્થાત્ અપૂર્ણ જ્ઞાની છીએ. દેખતા તે તે છે કે જેઓ પ્રત્યક્ષ જ્ઞાની અર્થાત્ પૂર્ણ જ્ઞાની–કેવલજ્ઞાની એવા સજ્ઞ છે, જેમના જ્ઞાનમાં મતિજ્ઞાનનાં કોઈ ધર્માં, કઈ વિચારો, કોઈ સંકલ્પ! કે કોઈ વિકલ્પે નથી, જ્યાં જોવા-જાણવાની કેાઈ જરૂર નથી, જ્યાં સ્મૃતિ કે વિસ્મૃતિના કોઈ પ્રશ્નો નથી.
સ્યાદ્વાદ આપણા. જ્ઞાન ઉપયેાગમાં નિરતર ચાલુ રાખવાથી આપણું કાય ચાલ્યા કરે છે અને અંતે આપણે સ્વય દેખતા થઈ એ છીએ. માટે જ સર્વજ્ઞ ભગવંતના જ્ઞાનની કિંમત છે. સ્યાદ્વાદ દ્વારા તત્ત્વવહિપમ્યમ્' કહી તે સર્વજ્ઞ ભગવંતના સંપૂર્ણ જ્ઞાનનું શરણુ લઈ આપણે -નમ્ર-અહુરહિત બનીએ છીએ, નમીએ છીએ, ઢળીએ છીએ.
જ્યાં માહ હેાય ત્યાં વિષયના ચડ-ઊતરના ઢાળ હાય નિર્માંડતા-વીતરાગમાં ઢાળ ન હાય.
ચાર ધમ, ચાર નિક્ષેપા, ચાર કારણ, પાંચ કારણ, ષડૂ, સ્થાનક, સાત નય, સપ્તભંગિ, આઠે કમ, નવ તત્ત્વ, ચૌદ ગુસ્થાનક, અઢાર પાપસ્થાનક, વ્યવહાર–નિશ્ચય, દ્રવ્યાથિક નય-પર્યાયાર્થિ ક નય, ઉત્પાદ-શ્ર્ચય-ધ્રુવની ત્રિપદી,
૧૭
