________________
૨૫૫
સતભંગિથી કેવલજ્ઞાનનું સ્વરૂપ કેવું છે તેનું જાણપણું પ્રાપ્ત થાય છે અને એ જાણપણા ઉપર સાત નાની દષ્ટિ અને સાધના છે. જે વડે કાર્યસિદ્ધિરૂપ કેવલજ્ઞાનની પ્રાપિત કરવાની છે, માટે કેવલજ્ઞાનને કાર્યસિદ્ધિને વિષય બનાવવું જોઈએ. કેમકે સાત નવયુકત આપણું જીવન છે સપ્તમંગિયુકત આપણી દષ્ટિ છે અને ચારે નિક્ષેપા એ આપણે વ્યવહાર છે.
સપ્તભંગિ અને સાત ના દ્રષ્ટાએ સ્વયં પોતા ઉપર અને પોતાની દૃષ્ટિ ઉપર લાગુ પાડીને સ્યાદ્ અપૂર્ણ અવસ્થામાંથી જીવે પિતાની પૂર્ણ અસ્યાદ્ આત્યંતિક એવી પરમ શુદ્ધાવસ્થા પ્રાપ્ત કરવાની છે. આ જ તે અધ્યાત્મવાદ છે. સપ્તભંગિ અને સાત ના દશ્યને લાગુ નથી પાડવાના એ કામ દશનવાદીના છે. દ્રષ્ટાના કે સાધકના નહિ ખંડનાત્મક પદ્ધતિને ખતમ કરવા માટે જ્ઞાની ભગવંતે સ્વાદુવાદ આપેલ છે. કેઈપણ વિક૯૫માં ન બંધાઈએ અને અહર્નિશ નિવિક– ૫કતા એટલે કે અકમિતનું લક્ષ્ય રહ્યા કરે અને થયા કરે તે માટે જ્ઞાની ભગવંતેએ સ્વાદુવાદદર્શન પ્રરૂપેલ છે.
સાપેક્ષવાદની સમજણ દરેક પરિસ્થિતિમાં સમાધાન કરી સમભાવપૂર્વક જીવવા માટે પ્રાપ્ત કરવાની છે. સાપેક્ષવાદ કાંઈ વાદવિવાદ માટે નથી ભણવાને સ્વાદુવાદથી આપણે જ્ઞાનપ્રકાશ વિવેકમાં રહીને જીવવાનું છે. કોઈને દુખી નથી કરવાના.
પરમાત્મા પાસેથી સ્વરૂપ સત્ય મળે છે, જ્યારે દીન, દુઃખી, દરિદ્રી, પીડિત વ્યક્તિઓને જોઈને સ્વરૂપ તત્વ કેમ આવરાયેલું છે તે સમજાય છે.
