________________
૨પર
જેમ ચમા વડે કરીને આંખ જુએ છે તેમ આંખ વડે કરીને પોતાના જ્ઞાન કરીને આમા જુએ છે. જેથી નાની પુદગલની બનેલી આંખો વડે વિશાળ જગતનાં નાના-મોટા સર્વ પદાર્થો દેખાય છે, જણાય છે.
સ્યાદ્ શબ્દ પૂર્ણતાનું લક્ષ્ય કરાવવાની સાથે સાથે નિર્મોહી પણ બતાવે છે જેમ અજીવ શબ્દ જીવનું નિષેધાત્મક
Negative સ્વરૂપ સમજાવે છે એ જ પ્રમાણે સ્વાદુ શબ્દ અયાદ્ અર્થાત્ પુર્ણનું વરૂપ સમજાવે છે-લક્ષ્ય કરાવે છે.
કેવલજ્ઞાનમાં સર્વ દ્રવ્ય-ગુણ-પર્યાયનું અરિત એક જ સમયે અછત સમકાળ વિદ્યવાન છેતેના અતિ વથી “યાહુ અરિત” સમજવાનું છે. તે જ પ્રમાણે છદ્મસ્થાનમાં સર્વ દ્રવ્ય-ગુણ-પર્યાય એક જ સમયે સમકાલીન વિદ્યપાન નથી તેના નાતપણાથી “સ્યા નારિત” રામ જવાનું છે.
સભંગિમાં પૂર્ણ અને સાચી દષ્ટિ કરવાની છે. જ્યારે સાત નયમાં તે પ્રમાણે સાધના કરવાની છે સપ્તભંગિથી આમા ઉપગ નહી બન જવાનો છે. - ભંગિથી આત્માએ દષ્ટિમાં સાક્ષીભાવ અકર્તાવ લાવવાને છે અને જ્ઞાનમાં લેતાભાવકતભાવ હોય તે તેને કાઢવા છે. જ્યારે સત નય એ સાધના છે એનાથી આ માને પૂર્ણ તાએ પહોંચવાની રુચિ કેળવવાની છે.
કોઈ તત્વના નક્કી કરેલા ગુગ્ધ વ્યક્તિની દષ્ટિ પ્રમાણે સાપેક્ષ છે. તે ગુણધર્મો સર્વ કય-શેત્ર-કાળ-ભાવ આશ્રિત નથી. તેથી તે પરિવર્તનને પામનાર છે. આ જ સ. પક્ષવાદ છે અને તે ચાલ્વાદ છે.
