________________
૧૯૮ માત્ર પ્રત્યે સવર્તન કરવા રૂપ સદાચારી બનવું પડશે. દા. દાન સેવા પ્રેમ કરૂણા ઐત્રિ માધ્યસ્થતા ક્ષમા ઉપેક્ષા પ્રદ (ગુણાનુરાગ) આદિ ગુણે કેળવવાં પડશે. અનાચાર, દુરાચારથી દૂર થવું જોઈશે એ માટે આચાર-અનાચાર, સદાચાર દુરાચારને વિવેક કરવો પડશે એ વિવેક કરવા માટે અજ્ઞાન હઠાવવું પડશે અને જ્ઞાન મેળવવું જોઈશે, તે માટે કરીને વિનય બની નમ્રતાપૂર્વક ઉપાધ્યાય-અધ્યાપક [વિદ્યાગુરૂશિક્ષક] પાસે જઈ અધ્યયન કરવું પડશે. અધ્યયન માટે સાધના કરવી પડશે બાધક મટી સાધક થવું પડશે. દુર્જન -દુષ્ટ મટી સજજન–સાધુ થવું પડશે અને અન્ય સાધકની સંગતમાં સત્સંગમાં સહન કરતાં શીખીને તેમજ સહાયક બનીને અને સહાય લઈને સાધનાપથે આગળ વધવું પડશે એ માટે જ
“મે લોએ સવ્વસાહૂણ” પદથી સાધુ માત્રને અર્થાત્ સર્વ સાધુ ભગવંતેને નમસ્કાર કરેલ છે અને તેથી જ પિતાના જીવનમાં સાધુરૂપ સાધક અવસ્થાની આવશ્યકતા એકાંતે ઊભી થાય છે. પરમાત્માની દ્રવ્યપૂજા ઔચિત્ય સહિત, નમ્રતાથી, વિનયપૂર્વક કરવાની છે. ત્યારબાદ જ્ઞાન અને પ્રકાશ વડે ભાવપૂજા કરતાં મન અને બુદ્ધિ ભાવપૂજામાં પરમાત્માના ચરણે ધરી દેવાના છે. જે મન અને બુદ્ધિ પરમાત્માને અર્થાત્ અરૂપી તત્વને ધર્યા તેને પાછા રૂપી એવાં પર પદાર્થ, વિરૂદ્ધ ધમી એવાં પુદ્ગલ દ્રવ્ય એટલે કે શરીર, ઇન્દ્રિય આદિને ન ધરાય. સાધુ ભગવંતે તે સદા સર્વદા સતત ભાવપૂજમાં રત હોય છે. સાધુ ભગવંતે પોતાના મન અને બુદ્ધિ પરમાત્માને ધરી ચૂકયા હોય છે. જેથી તેમના શરીર ઈનિદ્રયાદ પણ મન બુદ્ધિને આધીન રહી
