________________
પ્રથમ ઉલાસ :
: ૪૭
તલાદિક જમે, મુનિ પરે સ્નાનને ત્યાગી રે; તાંબુલ ઠામે કસેલે લેવે, પરગૃહ ભેજન રાગી રે. ક. ૧૨. દેવતણે દર્શન નવિ છે, દેવદ્રવ્યને ચાહે રે; ગુરૂને ગૃહમેં પેસણુ નાપે, ગુરૂનું લેણુ ઉમાહે રે. ક૦ ૧૩. ભિક્ષાચર દેખીને આપે, બાર દેઈ સમકાલે રે, વલી વિશેષે ગલહાથ દેઈ, સંતોષે તસ ગાલે રે. ૪૦ ૧૪. કેડી વ્યય કરે કેઈક કાજે, તે વિષમજવર આવે રે, દાન દેતાં દેખજે તતક્ષણ, મસ્તક પીડા થાવે રે. કo ૧૫. દેવાની તે વાત ન જાણે, લેવા વેલા શુરે રે, નિંદા કરવા તત્પર થાય, પાપ થકી તે પુરે રે. કહ૦ ૧૬.
યર માલીની વૃત્તમૂ | કણ કણ જિમ મેલે કટિકા ધાન્ય કરે,
મધુકરી મધુ સંચે ભેગવે છે અને રે, તિમ ધન કૃપી કેરે ને પકારે દિવાયે,
ઈમ હિ વિલય જાયે અન્યથા અન્ય ખાયે ના - ભાવાર્થ – જુઓ ! કીડિયે ટાણે ઘણે ભેગો કરીને ધાન્યને સંગ્રહ કરે છે; માખીઓ ટીપે ટીપે કરી મધને સંચાર કરે છે; પરંતુ તે ધાન્યને અને મધુને જેમ બીજે કંઈ ભેગવે છે તેમ કૃપણનું ધન પણ ઉપકારને વિષે ન અપાતાં, એમને એમ જતું રહે છે. અથવા બીજે કઈ ખાઈ જાય છે. જેના
પાણિગ્રહણાદિક કેઈ કામે, ઉત્તમ ભેજન ખારે, ૩ આંબલીને કચુકે
