________________
૨૬
: શ્રી ધના શાલિભદ્રને રાસ
વર એક મહાબલી રે, તપસિમેં શિરદાર; પંચ મહાવત જાલ રે, સાચવે પંચાચાર. ધ ૨ છકાયની જયણું કરે રે, પાલે પ્રવચન માય; ધ મદ આઠે અલગા ધરે રે, ટલે ચાર કષાય. ધ. ૩ માસખમણને પારણે રે, ત્રિકરણ શુદ્ધ અદિન; ધ ગૌચરિયે પહેલે તિહાં રે, સંયમથી લયલીન ધ૭ ૪ ઈર્યાસમિતિયે ચાલતું રે, કેઈક નગર મઝાર ઘા કરતે શુદ્ધ ગણું રે, તે ગયે ઇભ્ય આગાર. ઘ૦ ૫ આ દેખી સાધુજી રે, શ્રાવિકા થઈ ઉજમાલ; ધ પકવાનાદિક જુજુઆ રે, લાવી ભરી ભરી થાલ. ધો સવામીજી, અનુગ્રહ કરે રે, વહોરે એહજ આહાર ઘ૦ દેખી સદોષ તે સાધુજી રે, કરે અન્યત્ર વિહાર. ધ ૭ શ્રાવિક ચિત્ત વિલખી થઈ રે, બેઠી ઘરને બાર ધ એહ વે ફિરતે ગૌચરી રે, આવ્ય અવર અણગાર, ૧૦ ૮ સરપણે વિચરે સદા રે, ગુણ ગ્રાહક ગુણ લીન; ધ અવગુણ એક જેવે નહી રે, સુવિહિતશું લયલીન. ધ૦ ૯ ધર્મલાભ દેઈ કરી રે, ઊભે ઘરને બાર ધ વિકસિત થઇને શ્રાવિકા રે, વહેરાવે તે આહાર. ધ. ૧૦ વાંદી બે કરજોડિને પુછે રે, મધુરી વાત, તુમને અપ્રીતિ ન ઉપજે રે, તે ભાંખ અવદાત. ધ૦ ૧૧ તુમ સરીખે એક સાધુજી રે, આવ્યા હતે ઈ ઠાણ, ધ, વિણ વહેરે વિચર્યો સહી રે, નવિ બે મુખ વાણ. ધ. ૧૨ તેહને કારણે સાધુજી રે, દાખે કરીય પસાય; ૧૦ તવ બેલ્યો મુનિવર તિહાં રે, સુણ ભદ્ર સુખદાય. ઘ૦ ૧૩ તે મુનિવર મહોટે યતિ
