________________
ચોથે ઉલ્લાસ :
* ૨૫૧
એટલે ધને શાલિ સુસાધ છે, મુ. વંદે વીરને નિરબાધ છે; સુત્ર માગે શીખ ગૌચરીને કાજ જી, મુ. માસખમણને પારણે આજ જી. સુટ ૬ કહે વીર સુણે વચ્છ વાત છે, મુ. માત હાથે આહાર સુખ્યાત છે; સુત્ર સુણી શાલિ મુનીશ્વર હરખી જી, મુ. ધને સાથે જાઈ નિરખી છે. સુત્ર ૭ તેહ ગૌચરિયે તિડાં જાવે , મુ. નિજ માતાને ઘરે આવે છે સુસ્ત્રી બેઠી તનું શિણગારે છ, મુ. પણ પતિ નવિ એલખ્યા ત્યારે જી. સુ. ૮ આદર તવ કિણહી ન દીધે જ, મુ. વલિ આહાર ન મિ તિહાં સીધે જી; સુર ધનને શાલિભદ્ર વિચારે છે, મુત્ર વીર વચન હૃદય સંભારે જી; સુ૦ ૯ તવ તિહાંથી પાછા વલિયા જ, મુ. પણ કિશુ હી તેહ ન કલિયા છે; સુરા મારગમેં મિલી મહિયારી જી, મુ. વિનયાતન થઈ સુપિયારી છે. સુ. ૧૦. દેખી શાલિને ઉલ્લસિત થાય છે, મુક તસ હૃદયમેં હરખ ન માયે જી; સુ વિકસીત વદને ઈમ બેલે છે, મુ. હરે દહીં એમ અતલે છે. સુલ ૧૧ બે સાધુના પડઘા પુરયા છે, મુ. નવિ રાખ્યા કાંઈ અધુરા છે; સુ વહોરીને સ્થાનક આવે છે, મુ. વીર વાંદી અધિકે ભાવે છે. સુત્ર ૧૨ તિહાં ગમનાગમન આવે છે, સુ કરજેડી વીરને પુછે છે; સુ તમે માત ! કહી હતી સ્વામી છે, મુ. ઇધિ દાતા એ અન્ય પામી છે. સુત્ર ૧૩ તવ વીર કહે તુમ માતાજી મુ૦ પુરવ ભવની સુવિખ્યાતા ; સુસવિ પુરવ ભવ પરકાશે
