________________
ચોથે ઉલ્લાસ :
: ૨૪૭
શયતુલ્ય વિપાકઃ ૧ | ભાવાર્થ - કામ કરનારા માણસને કામ કરતાં, જે કદિ સારૂ અથવા નરસું જે થાય, તે તેની પરિણતિપંડિત પુરૂષે યત્નથી અવધારવી જોઈએ, કારણ કે ઉતાવલથી કરેલા કામને વિપાક, જ્યાં સુધી તે સંબંધી વિપત્તિ રહે છે, ત્યાં સુધી હદયને બાળે છે અને એક શય સરખે સાલે છે. ૧
પ્રભાતે સવિ સયણ પેલી, તેડી વહુઅર ચાર રે, પાંચ પાંચ કણ શાલિ કેરા, દિયે કરી મહાર રે. વી. ૮ માગીએ જવ અમે તુમથી, દેજો એ કણ પંચ રે, ચાર વહુને શીખ સુપરે, દિયે જોઈ. સંચ રે. વી. ૯ ચારે વહુ કણ લઈ ચાલી, પહેતી નિજ નિજ ઠામ રે, વડી ચિંતે એહ કણથી, સીઝશે શો કામ રે. વી. ૧૦ માગશે તવ અન્ય દેશું, નાંખી છે ઈમ જાણ; બીજીએ કહ્યું ભક્ષ કીધા, સ્વસુર હસ્ત પ્રમાણ છે. વી. ૧૧ ત્રીજી ચિંતે તાતજીએ, દીધા કારણ કેય રે, યતન કરીને ગુપ્ત સ્થાનક, રાખ્યા યુગતે સોયે રે. વી૧૨ લઘુ વધુ મનમેં વિમાશે, વધારું એહ બીજ રે, પીયરે જઈ કૃણુકરને, દીયે કરી ઘણી રીઝ રે. વી. ૧૩ એ પાંચે કણ સુપરે કરીને, વાવ શુભ ઠામ રે; કહ્યું હવે તવ સર્વ લેઈ, રાખજો કે ધામ રે. વી. ૧૪ આમ કહ્યો તિમ તિણે કીધે, બીજની થઈ વૃદ્ધિ રે વલી બીજે વરસ આવે, ખેત્ર ખેડી સમૃદ્ધિ રે. વી૧૫ બીજ સાલે તિહાં વાવ્ય, થઈ બહુલી શા લ રે, વરસ પાંચ લગે એમ કરતાં, કર્ણ થયા અસ
