________________
૨૩૬ :
: શ્રી ધન્ના શાલિભદ્રને રાસ
રે; રડતી બેલે રે પુત્ર મેં તાહરી, વાત હૃદયની જાણી ૨. ભદ્રા ૧ એ આંકણું. તું જાણે છે રે સંયમ આદરૂ, પણ કઈ ખબર ન રાખે રે; માતાને આધાર તે તુજ વિના, અવર કીશો તું દાખે રે. ભ૦ ૨ બાલપણામાં રે મનમાં જાણતી, પુત્ર હશે જવા માટે રે; વૃદ્ધા પણ મુજને તવ પાલશે, માહરે કે ન ત્રોટે રે. ભ૦ ૩ બત્રીશ વહુને રે બાલક આવશે, તે આલંબને થાશે રે, દવે વાત ન કે પુરી કરી, શું જાણે ઈમ જાશે રે. ભ૦ ૪
યતઃ આર્યાવૃત્તમ –અઘટીત ઘટીતાનિ ઘટયતિ, સુઘટીતઘટીતાનિ જજર્જરી કુરૂતે; વિધિવતાનિ ઘટયતિ, યાનિ પુમાનૈવ ચીતયતિ. ! ૧
ભાવાર્થ – દેવ જે છે. તે જેમ તેમ ઘડેલી ચીજોને સારી બનાવે છે અને સારી રીતે ગઠારી મઠારેલી ચીજોને ખરી કરી નાંખે છે. માટે દેવ ચીજોને તેવી જ બતાવે છે કે, જેને પુરૂષ પણ વિચાર ન કરી શકે ! અર્થાત દેવની અટલ શક્તિ છે. ૧
માહરો દેવ રે આયુ અધિક કર્યો, જે દુ:ખ દેખણ બેઠી રે, નામ કચુંકી પરે તું છંડે ઇહાં, તુજ વિરહાનલે પેઠી રે; ભ૦ ૫ કેઈ ન બાલક પાછલ તાહરે જે આલબંન કીજે રે, પુરવકૃત ફલ સવિ આવી મીલ્યાં, દોષ તે કેહને દીજે રે. ભ૦ ૬ નવ માસવાડા રે ઉદરે ઉધર્યા, બાલપણાથી પરે; તે કેઈક દિન કેરે કારણે, નવિ જાણું ઈમ હશે રે. ભ૦ ૭ એ બત્રીશે રે સુંદર ગેરડી,શે દેશે તું છડે રે, સુકુલિને રે ખીજવવા જાણી, એવડે
