________________
૨૧૨ :
: શ્રી ધના શાલીભદ્રને રાસ
જોયને, સાધશું અવિચલ સાથ. શા. ૫ ઈમ નિશ્ચય કરી શય્યાથી તદા, પાઉ ધરે ભૂપીઠ; સાતમી ભૂમિથી ઉતર પડે, તે થયે અતિથી અનીઠ. શાત્ર ૬ અનુક્રમે શ્રેણિકને આવી નમ્ય, વિનય થકી સુપ્રકાર; દેખી શ્રેણિક રૂપ કલા નીલે, અમર સદશ અનુકાર. શા૦ ૭ હર્ષ ધરી ઉચ્છંગે આપણે, બેસાર્યો તતકાલ આતપથી જિમ માખણ પરઘણે, તિમ પ્રવેદ વિશાલ. શા. ૮ દેખી માતા રે ભુપ પ્રતે ભણે, એ પીતલિયે રે દેવ પરકર ફરસ ન એ સાહસી શકે, શું જાણે એહ સેવ. શા૯ શીખ છે એહને રે રાજ્ય મયા કરી, એહ છે તુમ રે બાલ; તુમચી કૃપાથી રે લીલા કરે, તમે એહના પ્રતિપાલ. શા. ૧૦ મધુર વચનથી રે બેલાવી મુદા, દીધી શીખ તિવાર; વિષધર કંચુકી છેડે તિણિ પરે, છોડિ ચા સુવિચાર. શાહ ૧૧ બેઠે જઈને રે નિજ વાતાયને, સોચે ચિત્ત મઝાર પંચ વિષય સુખ સરિખાં થયાં, ન ગમે વાત વિચાર. શા. ૧૨ આલેચે મન અતિ ઉદવેગથી, દુખ ગર્ભિત વઈરાગ; એવી કરણી રે આજથી આદરૂ, જિણે કરી લહુ ભાવ તાગ. શાક ૧૩ નાથ ન રાખું રે માથે આજથી રહી ગૃહવાસે રે રંગ; નાથ કરૂં એક ત્રિભુવનને ધણી, જેહને સ્નેહ અભંગ. શા૦ ૧૪ જિમ ગીશ્વર ધ્યાન ધરી રહે, તિમ રહે. શાલિકુમાર; એથે ઉહાસે રે હાલ એ બારમી, જિન કહે વચન ઉદાર શા૦ ૧૫.
