________________
૧૧૨ ;
: શ્રી ઘના શાલિભદ્રનો રાસ એ ચારે પીરજા જાતે, ગુણ એહના નવ નવ ભાત, પારાપત ગ્રીવા રંગ, મણિ સિંદુર વર્ણ અભણે. ૨ રેખાયુત અવર પ્રકાર, મણિ ભેદ અનેક વિચાર; હવે ચિંતામણિને ભેદ, નિસુણે કહું ટાલી બેદ. ૩ હીરાની કાંતિ સમાન, ભાસુર અતિ દેદિપ્યમાન; રેખા ત્રિણે કરી યુકત, મણિ દેષ થકી વિપ્રમુકત, ૪ ષટકેણ જલો પર તરતે, સવાટાંક પ્રમાણે ધરતે; તે ચિંતામણિ ઈમ કહીએ, સેવ્યાથી સવિ સુખ લહિયે. ૫ રતિ ઉપરલે જેહ રત્ન, તેહનાં કિજે બહુ યત્ન, રત્નાકરને નિપાન, સ્વાભાવિક ઘાટ સંપન્ન. ૬ તેહ રત્ન સકલ આપે, ખંડિત દુઃખ સ્થાનકે થાપે, હવે મીકિતક આઠ પ્રકારે, ઉત્પત્તિ કહી અનુસારે. ૭ છીપોદર ગજ ને શીશ મરછ શંખ વરાહ જગીશ; વશમુલ કંડકને નાગ, એ આઠ સ્થાનક શુભ લાગ. ૮ મણિરત્ન તણું બહુ ભેદ, દાખ્યા શાસ્ત્ર તજીને ખેર, તુમ મણિ એ છે બહુ મુલ્ય, ચિંતામણી રત્નને તુલ્ય. ૯ એહ મણિને રાખી સંગ, કરે યુદ્ધ તે હોય અભંગ; એહ જેહને ગૃહે પૂજાયે, ઇતિ સાત તિહાંથી જાયે. ૧૦ ભુત પ્રેતાદિક સાક્ષાત, જે કેપ્યા કરે ઉત્પાત; તે પણ એહ રત્ન પ્રભાવે, શુભ શાંતિ હવે વડદાવે. ૧૧ જવર વમન શુભાદિક રોગ, તે એ મણિને સંગ; સવિ કષ્ટ તે દુરે થાવ, જીમ રવિ તેજે તમ જાવે. ૧૨ એહને પ્રત્યય તમે દેખે, સુવિશેષ થકી તમે પે; મહટે એક થાલ મંગાવે, શુભ શાલિ કણેથી ભરા. ૧૩ મધ્યસ્થાને એ મણિ મુકે, પછે નિરખતાં મત ચુકે;
