________________
૧૦૮ :
: શ્રી ધના શાલિભદ્રને રાસ ભાવાર્થ- સત્કાર કરાતે એ પણ ખલ પુરૂષ જે તે, કલહસતાને આપે છે એટલે ઉદ્દે ગ કરાવે છે; અર્થાત તે કદી પણ પોતાનું ખલપણું છોડતું નથી. જેમ કાગડાને દુધ વડે ધો હોય, તે પણ શું તે રાજહંસની પેઠે છેલે થાય ? ન જ થાય. ૧
અણખ અદેખાઈ ધરે; તે ત્રીયે શઠ સિંહ, શામ વદન અહર્નિશી રહે, ભાગ્યહીનમાં લહ. ૩ તે દેખી ધનશાહજી, ચિંતે ચિત વિશેષ; એહને હિતકારણ ભણિ, હું જાઈશ પરદેશ જવા
યતા છે ચાવૃનમૂ દીસઇ વિવિહચરીયં, જાણી જજઈ સજજદુજણવિસે; અપાછું ચ કીલજજઇ હિંડજજઈ તેણે પુતવીએ રા
ભાવાર્થ - પરદેશ જવાથી વિવિધ પ્રકારનાં ચરિત્ર દેખવામાં આવે છે. સજજન અને દુર્જનમાં શું ફેર છે? તે જાણવામાં આવે છે અને આત્માની કલના થાય છે; તે માટે પૃથ્વીમાં ચાલવું જોઈએ. પરા
એ લક્ષમી એ ગૃહ પ્રમુખ, વિલસે એહ નિશ્રીત; સુખ સંગ લહીશું અમે, જે દેશે ભગવંત, ૫ ઈમ નિશ્ચય કરી ચિત્તથી, ગૃહી ચિંતામણી પાસ, એકાકી દઢ મન કરી, ચાલણ કિયે પ્રયાસ ૬ રાજાને પુછ નહીં, ત્રીયે સ્ત્રીને તેમ; ધસુર પ્રમુખ સવિ સયણને, નાગ કંચુકી જેમ. ૭ છાંડીને ચાલ્યા ચતુર, યામિનીયે તણ તાલ; દેશવિદેશ વિલોક, નવનવ કૌતુક ખ્યાલ. ૮
