________________
ધર્મઘોષ મહારાજે સાંજના સહુ સાધુઓને વ્યક્તિગત રીતે જાણ કરેલી કે “કોણે ક્યાં સંથારો કરવો''. પ્રસ્તુત વ્યવસ્થાનું પાલન કડક રીતે થાય તે પ્રકારનું શિસ્ત મહાત્માઓમાં સ્વયંભુ હતું જ. પણ રાતના સમયે સ્વાધ્યાય પતાવી મુનિશ્રી ચન્દ્રશેખરવિજય પોતાના જણાવેલા સ્થાને સંથારો કરવા લાગે છે ત્યારે તેમનો શિષ્ય ગુરુજીને પુછે છે. કે “ગુરુજી! આપના પગ નીચે સંથારો થાય તેવું છે તો હું કરૂ?” આ બાબતને સહજ સમજી – મુનિશ્રી પોતાના શિષ્યને સંમતિ આપે છે. આ ઘટનાની નોંધ વ્યવસ્થાપકે ગંભીરતા પૂર્વક લીધી અને મહારાજાને વહેલી સવારે જ જાણ કરી દેવાઈ કે “આ રીતે આપની વ્યવસ્થાનું પાલન થયું નથી”. રોજના ક્રમ મુજબ મુનિશ્રી ચન્દ્રશેખર મહારાજ સવારે ચાર-સાડા ચારે ઉઠી મહારાજજીને પગે લાગવા જાય છે. ત્યાં એકાએક ખુબ શાન્ત રહેનાર મહારાજજીનો પુણ્ય પ્રકોપ નિરવ શાન્તીમાં મોટા અવાજે મુનિશ્રીને કહે છે. “ચન્દ્રશેખર ! તને શું રાઈટ છે મારી સ્થાપિત વ્યવસ્થાનો ભંગ કરવાનો ? તું ધનવાન પિતાનો પુત્ર હતો તેની રાઈ ન રાખીશ. હવે તું મારો શિષ્ય છે. તે ન ભુલતો તારે પણ આ વ્યવસ્થાને પાળવી પડશે.” મહારાજજીના આક્રોશ સભર શબ્દોનું એકાએક આક્રમણ થતા ચન્દ્રશેખર મહારાજ તો એકદમ વિદ્વલ બની જાય છે. કારણ કે તેઓ જાણતા જ ન હતા કે “તેમના શિષ્યને અન્યત્ર સંથારાની જગા ફાળવવામાં આવી છે.” મહારાજનો ક્ષણિક આક્રોશ શાન્ત થઈ ગયો. તાતપાદશ્રી તો પુનઃ, જપમાં સ્થિર થઈ ગયા પણ ચન્દ્રશેખર મહારાજ તો તીવ્ર આઘાત અને રંજમાં ગરકાવ થઈ ગયા. ચૌદ કે પંદર વર્ષના મુનિ જીવનમાં આ પહેલો જ પ્રસંગ હતો. કે “જેમાં મહારાજજીએ આવેશ કરવો પડ્યો હોય”. છતાંય સમર્પણની ટોચે રહેલા મુનિને પોતાને મળેલા ઠપકામાં દુઃખ કરતા કંઈક ઘણું દુઃખ તે બાબતનું થયું. કે “મારા નિમિત્તે મારા તારક ગુરુદેવને સંકલેશ થયો.” પ્રતિક્રમણ આદિ બધું પતાવી મુનિશ્રી ગમગીન થઈને આસન ઉપર બેઠા હતા. સતત પશ્ચાત્તાપનું રૂદન ચાલે છે. કમાલ ! તો જુઓ નિર્દોષ હોવા છતાં મહારાજજી પાસે જઈને ખુલાસો કરવા ચન્દ્રશેખરવિજયજી નથી જતા. ખુલાસો કરી પોતાની નિર્દોષતા જાહેર કરવામાં “ગુરુનો આક્રોશ ખોટો હતો” તેવું પુરવાર