________________
‘ચન્દ્રશેખર ! આજે તારી દીક્ષાનો ૨૦૦ મો દિવસ છે. શું ભેટ આપીશ ? અને ચન્દ્રશેખરવિજય પરમગુરુદેવને કહેતા ‘ગુરુદેવ ! આજે ૨૦૦ નવી ગાથા કંઠસ્થ કરીશ” અને મહારાજજી ભાવ વિભોર બનીને ચન્દ્રશેખરવિજયના માંથે આશિષની વર્ષા કરતા હતા.
મહારાજજી પોતાના શિષ્યોને સ્વાધ્યાયમાં સતત જોડેલા રાખતા. ૫૦ સાધુની માંડલીમાં સવારે નવકારશીમાં વાપરનાર માંડ છ-સાત સાધુઓ જ હોય. તેમાં ચન્દ્રશેખરવિજય પણ રહેતા. પિત્તના કારણે સવારે ચા વિના માંથુ દુ:ખી જતું. તેથી તેમની નવકારશી જ હોય પણ સબૂર ! પોતાની નબળાઈના કારણે, તથા ગુની ઈચ્છાના કારણે નવકારશી કરતા હતા. છતાં તેમને નવકારશીમાં કેવલ બે જ મિનિટ લાગતી, માત્ર ચા-દૂધ વાપરીને તુરત સ્વાધ્યાયમાં લાગી જતા. કેવો યોગાનુયોગ. ગુની ઈચ્છાથી નવકારશી અને ગુરુની ખુશી માટે સ્વાધ્યાય.
મુનિ ચન્દ્રશેખરવિજયને પ્રેમસૂરીશ્વરજીમાં દૈવી પુરુષના દર્શન થતા હતા. તેમની ખુશી માટે તેઓ (ચન્દ્રશેખરવિજય) કાંઈ પણ જહેમત ઉઠાવી શકતા હતા. દરરોજ પાઠ લીધા બાદ ચન્દ્રશેખરવિજય એકધારું કલાકો સુધી લખે જ રાખતા હતા. ચક્કર આવી જાય ત્યાં સુધી લખતા હતા. સાંજ પડતા જ મહારાજજીને વંદન કરવા ચન્દ્રશેખરવિજય જતા હતા.
૪ર
વંદન બાદ મહારાજજી પૂછતા આજે મારો ખોરાક કેટલો તૈયાર થયો'' મહારાજજી પૂ. ગુરુદેવશ્રી (ચન્દ્રશેખરવિજય)નું લખાણ દરરોજ વાંચતા હતા. એટલે તેઓ લખાણને ખોરાક કહેતા હતા. અને સામે ચન્દ્રશેખરવિજય મહારાજજીને કહેતા ‘આપ જ બોલો મેં કેટલા પૃષ્ઠ લખ્યા હશે ?'' ત્યારે મહારાજજી કહેતા ૪૦-૪૫ પેઇજ અને ત્યાં ચન્દ્રશેખરવિજય કહેતા ‘“ગુરુદેવ ! આપની કૃપાથી આજે ૬૦-૭૦ પેઈજ લખાયા છે’’. આ સાંભળી મહારાજજીનું અંતર ભાવ વિભોર બની જતું અને તેમના મુખમાંથી ઉદ્ગારો સરી પડતા. ‘‘ચન્દ્રશેખર આટલું બધું લખાણ !!!'' ત્યારે ચાલાક ચન્દ્રશેખર મહારાજ - મહારાજજીને કહેતા ‘‘ગુરુદેવ ! આપ રાજ છો’' ?...અરે ! હું તો ખૂબ રાજી છું.