________________
૧૩
મહાભિનિષ્ક્રમણના મહામાર્ગે.....
માતા સુભદ્રાબહેન, બાપાજી જીવાભાઈ તથા શેષ છે ભાઈ બહેનો સાથેના જન્મથી થયેલા લોહીના સંબંધો ઉપર પૂર્ણ વિરામ મૂકી, પ્રભુશાસન સાથેના ગતજન્મના લાગણીના સંબંધોના પુનર્જન્મની પળ હતી.
વૈશાખ વદ-૬, વિક્રમ સંવત ૨૦૦૮”
મુંબઈના પ્રિન્સેસ સ્ટ્રીટ વિસ્તારથી જૈનસંઘના અતિ ધનાઢ્ય પરિવારના એક નવયુવાન, (લોકોને મન આજનો શાલીભદ્ર જેની ઉંમર માત્ર ૧૮ વર્ષની છે) વર્ષીદાનનો વરઘોડો શરૂ થાય છે. શહેર વિસ્તારના અનેક રાજ માર્ગો ઉપરથી પસાર થતો આ ત્યાગ વૈભવ, શેઠ મોતીશા ચેરીટી દ્વારા નિર્મિત ભવ્ય જિનાલયના પટાંગણ, ભાયખાલામાં ઇન્દ્રવદનની દીક્ષાનો વરઘોડો સંપન્ન થાય છે.
પરમાત્મા આદિનાથનો વિશાલ રંગમંડપ ખીચોખીચ છે. સમગ્ર શહેર આ દીક્ષાના પ્રસંગથી અને સમાચારથી ઉત્તેજિત છે, ભાવ વિભોર છે. ઇન્દ્રવદન અને તેનો ત્યાગ હાલ Talk of the Town છે.
મહારાજજી પ્રેમસૂરીશ્વરજી, સમગ્ર શ્રમણ સંઘના કેન્દ્રમાં વ્યાસપીઠ ઉપર બિરાજમાન છે. ઇન્દ્રવદનનો માહ્યલો વિશુદ્ધ સંયમ જીવન અને નૈષ્ઠિક બ્રહ્મચર્યના પાલનના દઢ સંકલ્પને વધુ ને વધુ દોહરાવી રહ્યો છે. દેવેન્દ્રોને દુર્લભ ચારિત્ર જીવનની પ્રાપ્તિની ગૌરવશાલિ પળોની ભવ્ય અનુભૂતિમાં ઇન્દ્રવદન સાતમા આસમાને વિહરી રહ્યો છે.
ઈન્દ્રવદન પોતે જે સંબંધો કે સાધનોનો ત્યાગ કરી રહ્યો છે તે તેને તુચ્છ દેખાય છે, કારણ કે ત્યાગ સામે જે આનંદના આંદોલનો તેના અંતરાત્મામાં ઉઠી રહ્યા છે તે દેવેન્દ્રોના આનંદ કરતા પણ વધુ - જીવંત, ઈન્દ્રવદનને ભાસે છે. તેથી ઇન્દ્રવદનનું અંતર કહે છે. દોસ્ત ! જે ભૌતિક પદાર્થો છોડે છે વદમીટ્ટી નૈરા થા. પણ આ ત્યાગ સામે જે સ્વાનુભૂતિનો આનંદ મેળવે છે તે તો સોનાની ખાણ છે.