________________ પૂ. ગુરુદેવ જયઘઘોષસૂરિ .સા.ને પોતાના વર્તમાન ગુરુ માનતા હતા. તેથી શ્રાવક પ્રકાશભાઈ ઝવેરી ત્રીજા દિવસે વહેલી સવારે ગચ્છાધિપતિનો પત્ર લઈને આવે છે. પૂજ્યપાદ ગચ્છાધિપતિએ એટલું જ લખેલું. “ચન્દ્રશેખર મહારાજ ! હાલ તમે પારણુ કરી લો તેવું હું ઇચ્છું છું. તપોવન ટ્રસ્ટી મંડળને નિવૃત્ત કરાવી દેવાની જવાબદારી મારી અને ગુર્વાજ્ઞા સામે તમામ શસ્ત્રો હેઠા મૂકી પૂ. ગુરુદેવે પારણુ કરી લીધું. આ હતી સમર્પણની ટોચ, આજ્ઞા પાતંત્ર્યની આરાધના. ગુરુદેવશ્રીએ પોતાના છેલ્લા પચ્ચીસ વર્ષનો સમય તપોવનના સર્જન સંચાલન અને સ્થિરતા માટે આપ્યો હતો. કુલ બે તપોવન થયા, અમદાવાદનું તપોવન તો પરમગુરુભક્ત સુશ્રાવક અજયભાઈ મહેન્દ્રભાઈની ઉદારતાનું જીવંત પ્રતિક છે. તપોવન સંસ્થાને લગભગ ર૦ વર્ષ જેટલો સમય થઈ ગયો. આ સર્જન દ્વારા સંઘના ભાવિને ફાયદો જ થશે. તેવો વિશ્વાસ પૂ. ગુરુદેવને પણ ન હતો. છતાં પૂ. ગુરુદેવશ્રીની નિષ્ઠા બેજોડ હતી. ગુરુદેવ શિષ્યો કરતાય વધુ ધ્યાન બાળકોનું રાખતા. ત્યારે મારા જેવાના હૃદયમાં તો મુંઝવણ થતી. તેમાં કોઈ શક નથી કે હજારો બાળકોમાં ધર્મસંસ્કારનું વાવેતર તપોવન દ્વારા થયું છે. તો સામે આ જ તપોવનના કારણે મારા ગુરુદેવને ટેન્શન પણ થતું હતું. મેં મારા કાને મારા ગુરુદેવની વેદના વારંવાર સાંભળી છે કે “આ તપોવનમાં જો હું આસક્ત થઈશ તો આ જ તપોવનની કૂતરીના પેટે મારો જન્મ થશે”. આ ડર તે મહાપુરુષના સમગ્ર અસ્તિત્વમાં સદેવ મેં અનુભવ્યો છે. ગુરુદેવની ગરીમા જોતા તપોવન દ્વારા જે મળ્યું તે મહેનત સામેનું પરિણામ આનંદપ્રદ ન કહેવાય. આવું ખુદ ગુરુદેવ માનતા હતા. પૂ. ગુરુદેવનું આતંરિક માળખું સંવેદના પ્રચુર હતું. સંવેદના ખુબ જીવંત તત્ત્વ છે. તો સંવેદના શ્રેષ્ઠ પરિણામ મેળવવા માટે બાધારૂપ પણ બની શકે છે. 150