________________ પૂજયપાદશ્રીને મા એ જણાવી દીધું હતું. કે “મારા દીકરાને પરત મોકલો” આ બાબતને લઈને પૂજ્યપાદથી ખુબ બેચેન હતા. પૂજ્યપાદશ્રીને એક જ પીડા હતી. મારા નિમિત્તે મેં એક દંપતિને દુર્લભબોધી બનાવ્યા...પૂજ્યપાદશ્રી મારા ગુરૂદેવને કહેતા હતા. “ચંદ્રશેખર ! તું મને આ ભારમાંથી છોડાવ. હું મા-દીકરાના વિરહમાં નિમિત્ત બન્યો છું. તેની સાથોસાથ એક પાત્ર આત્માના અનંત સંસાર વધારવાનું હું કારણ બન્યો છું.” મહાપુરુષોની મહાનતા આ પીડામાં દેખાય છે. મારા ગુરૂદેવે આ અદ્દભૂત ગુરૂસેવાનો પડકાર ઉઠાવ્યો. એક યા બીજા કારણસર બેંગલોરથી મા-બાપને પૂ. ગુરુદેવ બોલાવે છે. અને માને ખુબ જ સંવેદનશીલ ભાષામાં હકીક્ત સમજાવે છે. અને તે જુગારેય ખેલી લે છે કે “જો તમારી સમાધિ ટકતી હોય તો દીકરા મહારાજને પુનઃ દીકરા તરીકે અમે સુપ્રત કરી દઈએ” પણ આ શ્રાવિકા બહેન હતા પીગળી જાય છે. મહારાજજી તે શ્રાવિકાની માફી માંગે છે. શ્રાવિકા પણ પોતાને જાગેલા દુર્ભાવોની માફી માંગે છે. પ્રાયશ્ચિત લે છે. ખુબ પ્રસન્નતા છવાય છે. મા અને દિકરા મહારાજનું પુનઃ મિલન થાય છે. પૂજ્યપાદ ભુવનભાનુસૂરિ મ. બોજ મુક્ત થાય છે. અને બે-ત્રણ મહિના નવસારી તપોવન રોકાવાનું થાય છે. તે વખતે એવો નિર્ણય પણ થયો કે પંન્યાસ-ચન્દ્રશેખર મહારાજ હવે પૂજ્યપાદ ભુવનભાનુસૂરિ મ. સાથે તેઓશ્રીની સેવામાં રહેશે. તેથી આ બન્નેય પૂજ્યોનું ચોમાસુ સાબરમતી-અમદાવાદ નક્કી થાય છે. 141.