________________
પછી વિચરણ કરતા પ્રભુ એક તાપસાશ્રમે પહોંચ્યા. સાંજ થઈ જવાને લીધે ત્યાં જ એક વડની નીચે કાયોત્સર્ગ કરી ઊભા રહી ગયા. અચાનક કમઠના જીવે, જે મેઘમાલી અસુર બન્યો હતો, પોતાના જ્ઞાનથી પ્રભુને ધ્યાનમગ્ન ઊભેલા જોયા. પૂર્વજન્મની સ્મૃતિથી એનું વેર જાગી ગયું. બદલો લેવા માટે એણે સિંહ, ચિત્તા, હાથી, વીછી અને સાપનાં રૂપો ધરી ભગવાનને જાત-જાતનાં કષ્ટો આપ્યાં. પછી એણે બીભત્સ વૈતાળનું રૂપ ધરી પ્રભુને ગભરાવવા-ધમકાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો. પરંતુ ભગવાન પાર્શ્વનાથ પર્વતરાજની જેમ ધ્યાનમાં અડગ રહ્યા. પોતાનાં કારસ્તાનોને નિષ્ફળ બનતાં જોઈ મેઘમાલીએ વૈક્રિયલબ્ધિની શક્તિ વડે ઘનઘોર મૂસળધાર વરસાદ વરસાવ્યો. વાદળોની ગર્જના તેમજ વીજળીના ચમકાર સાથે ઓળા પણ પડવા લાગ્યા. વનના જીવો ત્રાસીને આમ-તેમ ભાગવા લાગ્યા. આખો વનપ્રદેશ જળબંબાકાર થઈ ગયો. પાણી ચઢતું-ચઢતું ભગવાનનાં ઘૂંટણો, કમર અને પછી ગળા સુધી આવી ગયું અને નાકને સ્પર્શવા લાગ્યું, પણ પાર્શ્વનાથનું ધ્યાનભંગ થયું નહિ. ભગવાનનું શરીર પાણીમાં ડૂબવાની તૈયારીમાં જ હતું કે ધરણેન્દ્રનું આસન ડોલી ઊઠ્યું. અવધિજ્ઞાનથી એમને પાર્શ્વનાથની સ્થિતિનું જ્ઞાન થતા એમણે એમના પગની નીચે લાંબી ડાંડીવાળા કમળની રચના કરી અને માથા ઉપર સાત ફેણોનું છત્ર બનાવી એમના પૂરા શરીરની રક્ષા કરી.
વિતરાગ ભાવમાં પહોંચેલા ભગવાન પાર્શ્વનાથ કમઠાસુરની ઉપસર્ગલીલા અને ધરણેન્દ્રની ભક્તિ, બંને ઉપર સમદષ્ટિ રહ્યા. પરંતુ મેઘમાલીને સમજાવતા ધરણેન્દ્રએ કહ્યું: “મૂર્ખ, તું કોને ઉપસર્ગ આપી પીડા પહોંચાડી રહ્યો છે? આવા મહાન આત્માની અવગણના ને અસાતના થાય એ અગ્નિને પગ વડે દબાવવા સમાન દુઃખદાયક છે. એમનું તો કંઈ બગડવાનું નથી, સ્વયં તારો પગ દાઝી જશે, તારો સર્વનાશ થશે. ભગવાન તો કરુણાની મૂરત છે, તેઓ તો કાંઈ કરશે નહિ, બધું જ શાંતિથી સહન કરી લેશે, પણ હું વધુ સમય સુધી શાંત નથી રહી શકતો.”
ધરણેન્દ્રની વાત સાંભળી મેઘમાલી ગભરાઈ ગયો, એણે પ્રભુની અપાર સહનશીલતાનો પણ અનુભવ કર્યો અને તત્કાળ પોતાની માયા સંકેલી લીધી એણે પાર્શ્વનાથનાં ચરણોમાં ક્ષમાયાચના કરી, અને પોતાના સ્થાને જતો રહ્યો. ધરણેન્દ્રએ પણ પ્રભુને પ્રણામ કર્યા અને પોતાના સ્થાન તરફ ચાલ્યો ગયો. ઉપસર્ગ ઉપર વિજય મેળવી ભગવાન એમની અખંડ સાધનામાં ( ૨૬ 96969696969696969696969699339 જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ)