________________
કારણે ઢંઢણ મુનિને ક્યાંયથી પણ ભિક્ષા મળતી નહિ અને એમની પ્રતિજ્ઞા પ્રમાણે તેઓ બીજા દ્વારા લાવેલ ભોજન પણ આરોગતા નહિ. ફળસ્વરૂપ એમણે કેટલાયે દિવસો સુધી અવિરત નિરાહાર તપ કરવા પડતા, છતાં પણ તેઓ સમભાવથી તપ અને સંયમની સાધના અડગપણે કરતા રહ્યા.
એક દિવસ સમવસરણમાં શ્રીકૃષ્ણ પૂછયું : “ભગવન્! તમારા મુનિસંઘમાં બધાથી કઠોર સાધના કયા મુનિ કરે છે?”
પ્રભુએ કહ્યું : “ઢંઢણ મુનિ દુષ્કર કરણી કરનારા શ્રમણ છે. કેટકેટલાય દિવસો સુધી અનશનપૂર્વક સમય પસાર કર્યા છતાં પણ એમના મનમાં લેશમાત્ર ગ્લાનિ-દુઃખ નથી.”
આ સાંભળી કૃષ્ણ ઘણા ખુશ થયા. બોધ સાંભળ્યા પછી તેઓ એમના મહેલ તરફ જઈ રહ્યા હતા કે ઢંઢણ મુનિને ગોચરી માટે જતા જોયા. એમણે હાથી ઉપરથી ઊતરીને ઢંઢણ મુનિને સાદર પ્રણામ કર્યા. એક શ્રેષ્ઠી આ બધું નિહાળી રહ્યો હતો. એણે વિચાર્યું કે - “ધન્ય છે આ મુનિને કે જેમને સ્વયં કૃષ્ણએ શ્રદ્ધા નમસ્કાર કર્યા છે.”
સંજોગવશાત્ ઢંઢણ મુનિ ભિક્ષા માટે એ જ શ્રેષ્ઠીને ત્યાં પહોંચ્યા. શ્રેષ્ઠીએ આનંદિત થઈ આદર સાથે મુનિને લાડુ વહોરાવ્યા. ઢંઢણ મુનિ ભિક્ષા લઈ પ્રભુની સેવામાં પહોંચ્યા અને નમન કરી પ્રભુને પૂછ્યું : “શું મારા અંતરાય-અવરોધ કર્મ ક્ષીણ થઈ ગયા છે?”
પ્રભુએ કહ્યું : “નહિ, હરિના પ્રભાવથી આ ભિક્ષા તને મળી છે. હરિએ તને પ્રણામ કર્યા, એનાથી પ્રભાવિત થઈ શ્રેષ્ઠીએ તને આ ભિક્ષા આપી છે.”
ઢંઢણ મુનિએ ભિક્ષા માટે એમના મનમાં તસુભાર પણ રાગદ્વેષ જન્મવા દીધો નહિ. તેઓ ભિક્ષા પરઠવા (દાટી દેવા) માટે સ્પંડિલ ભૂમિ તરફ ચાલ્યા ગયા. ભૂમિમાં દાટતી વખતે એમના મનમાં શુભભાવો ઉત્પન્ન થયા - “ઓહ ! ઉપાર્જન કરેલાં કર્મોનો લોપ કરવો કેટલો દુઃસાધ્ય છે, જેને આસાનીથી છોડી શકાતું નથી. પ્રાણી મોહમાં ફસાઈને ખરાબ કર્મ કરતી વખતે એવું નથી વિચારતો કે - આ ખરાબ કૃત્યનું પરિણામ મારે એકને એક દિવસે જરૂર ભોગવવું જ પડશે.'
આ રીતના વિચારમાં એમનું ચિંતન શુક્લધ્યાનની ઉચ્ચતમ કક્ષાએ પહોંચી ગયું. શુક્લધ્યાનની આ પ્રક્રિયામાં એમનાં ચારેય ઘાતકર્મો નાશ [ ૨૧૪ 969696969696969999990399 જેન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ |
