________________
ચનમાળા
[ 42 ]
દિવસની ઉપવાસી ચંદના, વૃક્ષના આધારે પલવિત બનેલી લતાને મૂળમાંથી ઉખેડીને કાઈ ફેંકી દે અને જોતજોતામાં તે કરમાઈ જાય તેમ રાંક એશીયાળા વદનવાળી ચંદના પેાતાની સ્થિતિના વિચાર કરતી લાગે છે.
“ કયાં ચંપાના રાજમહેલ અને કયાં ધનાવહ શેઠની આ અંધારી એરડી ! કયાં ભાતભાતના લેાજન અને કયાં આ અડદના બાફેલા માકળા ! આ સ’સારનાટકનાં દશ્યા કેટલી ત્વરાથી, કેટલી કુશળતાથી પલટાઈ રહ્યાં હેાય છે ? માકળા તા ખાકળા, પણ અત્યારે કોઇ મુનિ કે અતિથિ આવી ચડે તે કેવું સારું' ? એમને વહેારાવ્યા પછી જ મેાંમાં કાળી મૂકવા જેટલું શું મારું સૌભાગ્ય પહોંચતુ હશે ?” ચ'ના આવી ભાવનાશ્રેણી ઉપર ચઢતી હતી. એટલામાં ભિક્ષા માટે ચાર-ચાર મહિનાથી ફરતા ભ॰મહાવીર આવતા દેખાયા.
ચંદના ભક્તિભાવથી એકદમ ઊભી થવા ગઈ પરંતુ ત્રણ-ત્રણ દિવસના ઉપવાસની અશક્તિ અને વધુમાં પગમાં પડેલી લેાખડી એડીએના ભારથી તે માત્ર એક ડગલું ભરીને ત્યાં ને ત્યાં જ થંભી ગઈ. હાથમાં રહેલા સૂપડામાંના ખાકળા પ્રભુને વહેારાવવાની એની હિમ્મત નહેાતી ચાલતી પરંતુ પાતાની અત્યારની દુર્દશા જોતાં આ બાકળા વહેારાવવા સિવાય એનાથી ખીજુ ખની પણ શું શકે ? ભગવતને ઉદ્દેશીને તે કહી રહી:
“ પ્રભુ! ! આ ભ્રાજન જો કે આપને ચાગ્ય નથી, છતાં અનુગ્રહની ખાતર પણ સ્વીકારશા ! ” પ્રભુ ચંદના
