________________
[ ર૩૫ ] મહાદેવીએ અંદર ગુજરી જવાથી લોકેએ બહુ વિચિત્ર અનુમાને બાંધેલાં કઈ કહેતું કે “બિચારી રેવતી બીકમાં ને બીકમાં ભરખાઈ ગઈ. સ્વામીનાં આક્રોશયુક્ત વચને સાંભળવાથી એનું હૈયું બેસી ગયું.”
કઈ કહેતું કે “એ તે ઠીક થયું કે રોહિણી તે મરી ગઈ, નહિતર મહાશતક પિતે કદાચ એને અકાળે મારી નાખત. મહાશતક એટલે બધે ઉશ્કેરાયા હતા કે રેવતીને જીવતી રહેવા ન દેત.”
પાઠાફે આ હકીકત રાજગૃહીની લેકજીભ ઉપર ચડી ચૂકી હતી. ભ. મહાવીરે એ વાત સાંભળી, ગૌતમસ્વામી મારફત, મહાશતકને કહેવરાવ્યું કેઃ “મહાશતક, તારી ભૂલ થઈ છે. તારે પ્રાયશ્ચિત્ત કરીને નિર્મળ થવું જોઈએ. શ્રાવકથી કોઈને પણ કડવું વેણ ન કહેવાય. સાચું હોય તે પણ ન કહેવાય. સત્ય હિતકારી હોય તેની સાથે તે પ્રિય પણ હોવું જોઈએ. વ્રતધારીથી અનિષ્ટ અને અપ્રિય વાત કેમ બેલાય?”
ગોતમ સ્વામીએ, મહાશતકને એ સંદેશ સંભળાવ્યું. મહાશતકે તરત જ પિતાની ભૂલ કબૂલી લીધી. પિતે જે કડવાં વેણ પિતાની પત્નીને કહ્યાં હતાં, તે બદલ પ્રાયશ્ચિત્ત કરી નિર્મળ થે. મહાશતક આખરે દેવગતિને પામ્યા.
