________________
[૨૧૬] મહાદેવીએ રાણુઓ રમતમાં પિતાને વિજય માત્ર મહારાજાની પીઠ ઉપર વસ્ત્ર સ્થાપીને ઉજવતી. - આહીર-કન્યા પિતાની સરત પળાવવામાં સ્વતંત્ર હતી. બીજી રાણીઓ જેમ કરતી હોય તેમ પોતે કરવાને બંધાયેલી નહતી, એટલે ગ્રેણિક મહારાજ જેવા પાસાની રમતમાં હાર્યો કે તરત જ મુક્ત હાસ્યથી વિશાળ ખંડને ગજાવતી આ યુવતીએ મહારાજાની પીઠ ઉપર બેસવાની અને ઘોડાની જેમ જ મહારાજાને ચલાવવાની હઠ પકડી. ( હારેલા મહારાજાએ આહીર-આળાને પિતાની પીઠ ઉપર રાજીખુશીથી ચડવા દીધી. પણ એ જ વખતે એમને, ભગવાન મહાવીરે સંભળાવેલી ભવિષ્યવાણી યાદ આવી. પિતે ભગવાનને વાંદવા જતા હતા તે વખતે દુર્ગધ મારતી એક બાળા ગઢ ફરતી ખાઈમાં પડી હતી. તે પ્રસંગ સાંભરી આવ્યો. એમને થયું કે “રખેને આ દુધા તે નહિ હેય?”
ખરેખર એ દુર્ગધા જ હતી. રસ્તે જતી કે એક નિઃસંતાન ભરવાડણે એને બચાવી લીધી હતી. પિતાને બાળક ન હોવાથી આ કન્યાને પોતાની પુત્રીની જેમ ઉછેરી હતી. દુર્ગધા પોતે પણ એ વાતથી સાવ અજાણી હતી. એ પોતે પોતાને ભરવાડની પુત્રી જ માનતી હતી. શ્રેણિક મહારાજે જ્યારે એના પૂર્વભવની તથા આ ભવની તાજી દુર્દશા સંબંધી સવિસ્તર હકીકત એને કહી ત્યારે એ દુગંધાની આંખ આગળના
