________________
[ ૨૧૩ ]
દુર્ગંધા જમણા હાથની વીંટી આંગળીમાંથી કાઢી, પાછળ આવતી યુવતીનાં એઢણાના એક છેડામાં કાઈ ન જાણે તેમ બાંધી દીધી.
અભયકુમારને સ'કેત કરીને મહારાજા એક માજી લઇ ગયા. એમણે ધીમેથી કુમારને કહ્યુંઃ “ મારા હાથની વીંટી આ ભીડમાં ખાવાઇ છે—ગમે તેમ કરીને એ વીંટીનેા અને એ કાઢી જનારના પત્તો મેળવવા જોઇએ.”
રાજપ્રકરણી તેમજ કૌટુંબિક ગુ'ચા ઉકેલવામાં અભયકુમાર ખૂબ જ નિષ્ણાત અને નિપુણ હતા. સામાન્ય માણસની મતિ મુઝાઈ જાય ત્યાં અભયકુમારની સાદી બુધ્ધિ-યુક્તિ અદ્ભુત કૌશલ્ય દાખવતી. મહારાજા શ્રેણિકનો વીંટીના ચારને પકડવા એ તે અભકુમારને મન રમતવાત હતી.
મહારાજાના હાથની આંગળીમાંથી મહામૂલી વીંટી કાઢી લેવાનું, પ્રથમ તેા, કેાઈ પ્રજાજન સાસ જ ન કરે. અભયકુમારને ઘેાડી શકા એ વખતે જ ઉપજેલી. પરંતુ એ જેટલેા બુદ્ધિનિધાન હતા તેટલે જ પિતૃભક્ત પણુ હતા. આમાં કંઇક પણ અકળ રહસ્ય છે એમ એને લાગ્યું. પિતાની દૃષ્ટિમાં ઘેાડી વ્યગ્રતા પણુ દેખાઇ. અભયકુમારને ખાત્રી થઈ કે આ માત્ર વીંટીના સામાન્ય પ્રશ્ન નથી. વીંટીની પાછળ સંતાઈ રહેલા મન્મથ કઈંક નવુ" કારસ્તાન રચી રહ્યો છે.
ઉદ્યાનનાં બધા દ્વાર બંધ કરાવી, એક જ દરવાજેથી ઉત્સવઘેલાં નર–નારીઓને બહાર નીકળવાના
