________________
"[ ૨૦૪]
મહાદેવીએ
પિતાની તરફ ધસી આવતે જોઈને, પુત્ર મને રીબાવીરીબાવીને મારે તે પહેલાં જ જીભ કરડીને મરી જવું બહેતર છે એમ માનીને શ્રેણિકે તે જ ઘડીએ પિતાના પ્રાણ તજી દીધા. - કુણિક તે જાતે હતે પિંજર તેડવા-કુડાડાથી પિંજરના સળિયા તેડીફાડીને પિતાને છૂટા કરવા પણ પાસે જઈને જોયું તે શ્રેણિકનો નિશ્ચણ દેહ પડ્યો હતે. કુણિક પશ્ચાત્તાપ કરતા ત્યાંથી પાછો વળે.
પછી તે વખત વીતતાં કુણિક, હલ્લ-વિહંલ્લ વિગેરે ભાઈઓ અંદર-અંદર લડ્યા, અને વિશાલા નગરી ઉપર વિનાશની નેબતે ગઈ ઊઠી. કુણિક અને તેના સગા મામા વચ્ચે તુમુલ સંગ્રામ થયે. એતિહાસિક યુગના આરંભનું એ યુદ્ધ જૈન સાહિત્યમાં એક આશ્ચર્યરૂપે ઓળખાયું છે. એને મહાશિલાકંટકસંગ્રામ અથવા રથમૂશળસંગ્રામ પણ કહેવામાં આવે છે. લગભગ છ— લાખ જેટલા દ્ધાઓનાં રક્તથી મગધની ભૂમિ તરબળ બની હતી.
હતાશ બનેલી ચેલણાના બધા મરથ ભાંગીને ભૂક્કા થઈ ગયા. હૃદયમાં આકાંક્ષા અને ઉત્કંઠાની જે સ્વર્ગીય કલિકાઓ પ્રyલ્લતી હતી ત્યાં દાવાનળના અગ્નિકણ ધખી ઊઠ્યા. અંતે, ભ, મહાવીર ચંપાપુરી પધાયાં ત્યારે ચેલણ આદિ શ્રેણિકની બીજી કેટલીક સ્ત્રીઓએ સાધ્વીસંઘમાં પ્રવેશી આત્મસાધનાને રાજમાર્ગ અંગી. કાર કર્યો.
