________________
[ ૧૫૬] મહાદેવીએ ન નીકળે હતા અને ચંદનબાળાના હાથની છેક નજીક -ન પહોંચ્યા હતા તે તે કેણ જાણે તે ક્યાં સુધી એમ ને એમ ધ્યાનલીન બનીને બેસી રહેત. સાપને નજીક આવતે જોઈને, મૃગાવતીએ ચંદનબાળાને હાથ સહેજ ઊંચકીને જાળવીને બીજે સ્થાને મૂકે એટલામાં તે : ચંદનબાળા પણ જાગી ગયાં. મૃગાવતીને સ્થિર આસને બેઠેલી જોઈને પૂછ્યું: , “અત્યારે મારા હાથને તમે કેમ અડ્યા?”
અહીં હમણા જ એક સાપ મેં જાતે જે. તમારા હાથની છેક નજીક હતું એટલે તમારે હાથ ઊંચકીને બીજે મૂકે.”
પણ અહીં ઘોર અંધારામાં તમે સાપ શી રોતે ભા ?”
ચંદનબાળાને નવાઈ લાગી. પણ મૃગાવતીનું તોફાને ચઢેલું નાવ કેવળજ્ઞાનના કિનારે પહોંચી ચૂકયું હતું. જયાં - સતત એકધારે અવિચ્છિન્ન-અવિરત જ્ઞાનપ્રકાશ રેલાઈ રહ્યો છે, જ્યાં ચક્ષુરિન્દ્રિય જેવી બાહ્ય ઈન્દ્રિયેની સહાયની જરૂર નથી, જ્યાં સ્વયંતિ સ્વરૂપ આત્માને સ્વાભાવિક પ્રકાશ કદિ અવરાતે કે આથમતો નથી તે સર્વોચ્ચ સ્થાને એક જ રાતમાં મૃગાવતી ચડી ચૂકી હતી.
