________________
મૃગાવતી [ ૧૪૯ ] બીજે કઈ ઈલાજ ન સૂઝવાથી ઘરને આગ મૂકી, એ આગની અંદર જ બધી બળી ગઈ.
પેલી સ્ત્રી-કે જે સનીના મારથી મૃત્યુ પામી હતી તે જ આ ધનુષધારી બ્રાહ્મણ યુવાન અને પેલે સોની તે જ એની આ ભવની સગી બહેન.” આસક્તિ, નિર્જીવ જેલ જણાતી આસકિત પણ જીવને કે પીછો પકડે છે, કેટકેટલે ઠેકાણે ભમાવે છે અને કેવી કેવી યાતનાઓ ઊભી કરે છે તે સૌને સમજાયું.
દેશના પૂરી થતાં જ મૃગાવતી ઉઠીને ઊભી થઈ અને પોતે સંસારનો ત્યાગ કરી, દીક્ષા લેવા માગે છે એવી મતલબની પ્રભુને પ્રાર્થના કરી
ભગવન્! મને હવે આ સંસારનું કઈ બંધન રોકી શકે તેમ નથી. માત્ર એક અવંતિપતિ ચંડપ્રદ્યોત સાથે વચનથી બંધાએલી છું- તેઓ અનુમતિ આપતા હોય અને મારા બાળકુંવરની જવાબદારી ઉપાડી લેતા હોય તે મને આપના સાધ્વીસંઘમાં સ્થાન આપો.”
સૌની નજર ચંડપ્રદ્યોત તરફ વળી. આસક્તિની ભગવાને વર્ણવેલી વ્યથાએ એના અંતર ઉપર છૂપા ઘણના પ્રહાર કર્યા હતા. હજી એની કળ ઊતરી નહોતી એટલામાં જ મૃગાવતીએ છેડેલું બાણ પિતાની છાતી સામે જ આવતું હોય તેમ એને લાગ્યું. લજજાથી એ નીચું જોઈ ગયે. એક શબ્દ સરખે બોલવાનું પણ હવે એનામાં બળ કે ધર્ય રહ્યું નહોતું. ભગવાને પ્રદ્યોતના મૌનને સમ્મતિસૂચક માની મૃગાવતીને દીક્ષા આપી, સાધી ચંદનબાળાને સુપ્રત કર્યા.
