________________
મૃગાવતી [ ૧૪૩ ] પ્રઘાત થાક કે કંટા નહોતે. કિલ્લેબંધીની અને નગરને સાધનસંપન્ન બનાવવાની યેજના પણ લગભગ પૂરી થવા આવી હતી.
(૩). એટલામાં ભગવાન મહાવીર, રાજગૃહીનું ચાતુર્માસ પૂરું કરી આલભિયા નગરી પધાર્યા છે અને ત્યાંથી નીકળી કૌશાંબીમાં જ આવશે એવા સમાચાર વીજળીવેગે શહેરભરમાં ફેલાઈ ગયા. નગરી આખી નવા ઉલ્લાસથી ધબકવા લાગી. છેલ્લા થોડા વર્ષો દરમિયાન જે ચિંતા અને ઉગે નગરીનું નૂર હણું લીધું તેને સ્થાને નવા પ્રાણની લાલિમા લહેરાવા લાગી. ભ૦ મહાવીર એટલે આ કંગાલ સંસારનું કલ્પવૃક્ષ. ભ૦ મહાવીર એટલે ચંદ્રકિરણ કરતાં પણ શાંત-ઉજજવલ અને સૂર્યપ્રકાશ કરતાં પણ અધિક પ્રેરણાદાયી તપતેજની પ્રતિમા. ભ. મહાવીરનાં પગલાં થાય એટલે એ પૃથ્વી પાવન બને–તીર્થરૂપે પરિણમે એટલું જ નહિ પણ ત્યાં દુઃખ, સંતાપ કે વેરવિધ જેવું જે કંઈ ગ્લાનિમય હોય તે છેલ્લી વિદાય લઈ લે. રેગીને વૈદ્ય જેટલે વહાલે લાગે તે કરતાં પણ ભવરેગના આ ચિકિત્સક–દુઃખમાત્રના મૂળને હસ્તામલકવત્ જેઈને નીંદી નાખનાર આ ભવવેદ્યને નીરખતાં જ કઈ પણ ભવી જીવનું હિયું અધિકા ભક્તિભાવથી છલકાઈ ઊઠે.
કૌશાંબી ભગવાન મહાવીરનું સ્વાગત કરવા તલપાપડ થઈ રહ્યું. શેરીએ અને ચેક-ચૌટામાં સુગંધી પદાર્થો છંટાવા લાગ્યાં. મહાવીર ભગવાન હંમેશાં ઉદ્યાન
