________________
પ્રિયદર્શના [ ૧૦૭ ] રંગરાગથીગુંજતીનગરીની અંત:પુરવધુઓ પણ બારીઓ કે ઝરુખામાં ઊભી રહી સુવર્ણપુપો કે મેતીએથી વધાવતી હોય અને તે નિઃસ્પૃહી સંસારત્યાગીઓના ટાઢ તથા તડકાથી પ્લાન બનેલાં વદન ઉપર કૃતકૃત્યતા ને કૃતજ્ઞતાની તેજોદીત ભભક છૂટતી હોય એવી અદ્દભૂત સ્વપ્નમાળ જેવા લાગ્યો. પોતાને પણ એ અહોભાગ્ય પ્રાપ્ત થાય એમ તેનું અંતર હવે આર્તનાદ કરી ઉઠયું.
માતાપિતાના સ્નેહની અવગણના કરીને જમાલિ, એક દિવસે, ભ૦ મહાવીરના સાધુસંઘમાં સામેલ થવા ચાલી નીકળ્યે, પ્રિયદર્શન પણ સ્વામીના પગલે પગલે ચાલી નીકળી. પ્રિયદર્શનાનું આ અનુસરણ અતિ સહજ હોય એમ લાગે છે. માતા-ચશેદાએ પ્રિયદર્શનને ધાવણમાં જ કદાચ એ આચિત સંસ્કાર પાઈ દીધો હશે. યદાથી તે પતિને અનુસરવાનું ન બની શકયું, પણ એને બદલે પુત્રી વાળી આપશે એવી આકાંક્ષા તે જરૂર સેવી હશે અને એ પુણ્યાકાંક્ષા અહીં પ્રિયદર્શનાના ગૃહત્યાગથી સફળ થતી દેખાય છે. પ્રિયદર્શન સાથે બીજી હજાર સ્ત્રીઓએ ભગવાન પાસે દીક્ષા લીધી.
જમાલિનું સામાન્ય જીવન જતાં તે ઘણે ઉત્સાહી, તપસ્વી, બુદ્ધિમાન જણાય છે. ભ૦ મહાવીરે પણ એની શક્તિ અને અધ્યયન જોઈને એને પાંચસો ક્ષત્રિય મુનિઓના આચાર્યપદે સ્થાપે હતું, પરંતુ વખત જતાં કોણ જાણે કેમ પણ એને પોતાની શક્તિનું અજીર્ણ થઈ આવ્યું હોય, ઘણુ વખતની દબાઈ રહેલી
અહંતાએ ઉછાળો માર્યો હોય કે પછી પોતાના કુળ - કિવા ભગવાન સાથેના જૂના સાંસારિક સંબંધના ઘમંડે
