________________
[ ૧૦ ]
મહાદેવીઓ
કે પકારની વૃત્તિથી રંગાએલા છે, પિતે ધર્મકરણીમાં રાચે છે અને બીજાઓને પણ એવી પ્રવૃત્તિમાં દોરે છે. તેઓ જાગતા સારા.
સૂતેલાપણું કે જાગતાપણું, પુણ્ય કે પાપની અપેક્ષા એ આદરણીય કે તિરસ્કરણય બને છે. જે કેટલાકે ખૂબ ખાઈ–પીને કેફ કરીને ઉન્મત્તની જેમ પડી રહે વામાં જ પુણ્ય માનતા હોય છે તેમની એ માન્યતા ન્યાયનીતિયુક્ત નથી અને તેથી જ તે ત્યાજ્ય છે. આતતાયીછે, શીકારીઓ, અત્યાચારીઓને, એવી તક ન મળે તેટલા માટે જ એમની ઊંઘ કે આળ ઈચ્છવાયોગ્ય છે. પણ એ ઊંઘ કે આળસ્ય એમને કલ્યાણને માગે લઈ જાય છે એમ તે કઈ જ ન માને. એ જ પ્રમાણે કર્તવ્યપરાયણ, લેકહિતૈષી કઈ વાર ભૂલ પણ કરી બેસે. પરંતુ એ ભૂલ જે શુદ્ધ બુદ્ધિની હેય અને અંતરમાં પણ પૂરી જાગૃતિ હોય તે એ જાગૃતપણું, ઊંઘ કરતાં અનેકગણું શ્રેષ્ઠ છે.
વિચારકેની દુનિયામાં કેવા વાવાઝેડા આવે છે. અને ધીમે ધીમે માનવસમુદાય કેવી મક્કમ પ્રગતિ કરતા આગળ વધે છે તેને કંઈક આભાસ આ પ્રશ્નોતરીમાંથી મળે છે. આજે એવા પ્રશ્ન કે ઉત્તર જૂનવાણુ જેવા લાગે-વસ્તુતઃ અઢી હજાર વર્ષ જેટલા જૂના જ ગણાય, પરંતુ વિચાર-વિકાસના માર્ગખંભ જેવા એ મને મંથન આધ્યાત્મિક વિચારણાને કમવિકાસ તે જરૂર સૂચવે છે.
ચોથા પ્રશ્નની પૂરવણ જે જ જયંતી શ્રાવિકા પાંચમે પ્રશ્ન આવી મતલબને છે.
