________________
[ ૭૩ ] મહાદેવીએ શ્રેણિકને થયું કે “આમ ચોરી કરવા આવવું અને રાહ જોતા ઊભા રહેવું એ આપઘાતને આમંત્રણ આપવા જેવું છે. વળી સુકા તે રથમાં બેઠી છે, એની બહેનને સાથે ન લેવાય તે શું થયું?” આ વિચાર કરીને એમણે સારથીને રથ આગળ ચલાવવાની આજ્ઞા કરી. * રથ ઉપડ્યો અને સુસ્પેછા આવી. પિતે રહી ગઈ છે એમ જાણતાં જ તે મોટેથી આકંદ કરવા મંડી ગઈ વૈશાલીવાસીઓ પણ કંઈક ભારે કાવતરું થયું છે એવા ભયથી એકદમ કી ઉઠ્યા. જોતજોતામાં વિશાલીનું સિન્ય પણ આવી પહોંચ્યું. રાજગૃહના મહારાજા લિચ્છવીઓની હકુમતમાં આવીને ચેટક જેવા લેકતંત્રશાસનના એક ગણાધિપની કન્યાનું હરણ કરી જાય છે એવા સમાચાર ફેલાતાંની સાથે જ શ્રેણિક જાણે કે વિશાલીનું નાક કાપી જતું હોય એ વૈશાલીના પ્રજાજનને આંચકે લાગે. વિશાલીના જુવાને સિનિકે શ્રેણિકની પાછળ પડ્યા.
દાવાનળની વચ્ચેથી રથને બહાર લઈ જવાનું હોય તેમ નાગ સારથીએ અને મારી મૂક્યા. શ્રેણિકની પાછળ લિચ્છવી જુવાનને માર્ગ શેકીને સુલસાના બત્રીસ પુત્રે બચાવ કરતા ઊભા રહ્યા. સામી છાતીએ એમણે વૈશાલીના ઘા ઝીલ્યા. વિશાલીની સંખ્યા મેટી હતી. એકે એકે કરીને બત્રીસ ભાઈઓએ રણશય્યા લીધી, પણ જ્યાં સુધી છેલ્લે ભાઈ ઘવાઈને ઢળે નહિ ત્યાં સુધી શ્રેણિકના રથની આડે એમણે કલ્લેબંધી કરી વાળી. શ્રેણિક જે કે રાજગૃહીમાં પહોંચ્યા નગરીમાં ઉત્સવના તેરણુ બધાયા, પણ આખી રાજગૃહી જ્યારે આનંદની
