________________
શિડા જીવનચિ
એક ભાઈ હતા. જગતની સેવા કરવા માટે એમણે પોતાનું સર્વસ્વનું બલિદાન દઈ દીધું હતું. દુઃખ પણ ઘણું ક્યાં હતાં. એક દિવસ એ પણ હતો કે જ્યારે તેઓ દેવની જેમ પૂજાતા. ' પણ અહંકાર, અવિશ્વાસ અને અનૈતિકતાએ એમને પછાડ્યા. લોકેમાં આંખના પાટા જેવા અપ્રિય બની ગયા. થોડી વિચારશક્તિ વાપરીને, એમણે ધાયું હેત તે, પિતાના જીવનચિત્રને ઊજળા રંગોથી ભરી દઈ શકત. પણ એ એમને ન સૂઝયું. આવેશમાં ને આવેશમાં ચિત્રમાં ઠેકઠેકાણે લપેડા કરી નાંખ્યાં.
પહેલાનાં પુણ્ય માટે એમને પશ્ચાત્તાપ થવા માંડશે. જગતની ખાતર ભીખારી બનવા છતાં, જગતની દ્રષ્ટિએ એ પતિત જેવા જ બની રહ્યા. પિતાનું જીવન બરબાદ કર્યું. પિતે ડુબ્યા અને બીજાને પણ ડુબાડ્યા.
વિધવા બાઈ હતી. ભણેલી અને સુંદર હતી, પણ યૌવનના વેગ સામે ન ટકી શકી. એક સુધારકે એને લગ્ન કરી વાળવાની સલાહ આપી. એ સલાહ વિધવાને ન રૂચી. સુધારકને ગાળો ભાંડવા લાગી.
દિવસ જતા એ આડે માર્ગો ઉતરી પડી, કોઈની સલાહ ન સાંભળી. હિતશિખામણ કહે તેને પણ એ તરછોડવા લાગી. ક્રમેકમે એ સગર્ભા બની. પુરુષ તે એનાથી કંટાળી ગયા હતા અને બંધન જેવું કંઈ નહોતું, તેથી તે પેલી વિધવાને રઝળાવીને નાસી ગયો. અંતે એ વિધવાને આત્મહત્યા કરવી પડી. બ્રહ્મચર્ય પાળી શકી હોત અથવા લગ્ન કરી વાળ્યું હોત તે જીવનચિત્ર આટલું બધું ન બગડત..
એક નવવધૂ હતી. સાસુ-સસરાનું અપાર વાત્સલ્ય એની
