________________
ભરત ચકવાતી
: ૬૩
પૂલ આંખ ઘોર તપશ્ચર્યા જુવે છે અને જીભથી એના ગુણ ગાય છે. જ્ઞાનીજન એ જ આચરણું અંતરની આંખથી નીહાળે છે અને શાની જેમ ખુંચતો કંટક ક્યાં છે તે શોધી કાઢે છે. એ કંટક કાઢી નાખવાને માર્ગ પણ બતાવે છે. કેવળજ્ઞાનીને ભરોગના વિલ કહેવામાં આવે છે તેને એ જ અર્થ છે.
ભગવાન શ્રી ઋષભદેવને જ્યારે પૂછવામાં આવ્યું, “ભગવન, બાહુબલીની આટઆટલી ઘોર તપશ્ચર્યાનું પરિણામ કેમ કંઈ નથી દેખાતું? એમને કેવળજ્ઞાન કાં નથી થતું ?
ભવરગના વૈવ એવા ભગવાને જવાબ આપ્યો. બાહુબલી ખરેખર મહાતપસ્વી છે પણ હજી એના મનમાંથી જે મેલ જ જોઈએ તે નથી ગયે. જે કાંટે નીકળી જવો જોઈએ તે નથી નીકળ્યો.
બાહુબલી જેવા તપસ્વીના મનમાં પણ હજી મેલ છે-હજી પણુ કાંટે રહી જવા પામ્યો છે? બાહુબલીની બે બહેને-બ્રાહ્મી અને સુંદરીને એ વાત સાંભળી બહુ આશ્ચર્ય થયું.
“બાહુબલીને અંતરમાં હજી અભિમાનનાં અવશેષ રહી ગયાં છે. એક તે એને એમ લાગે છે કે પિતે આ સમર્થ હોવા છતાં એને ભરત મહારાજાની ભૂમિને આશ્રય લેવો પડે છે અને બીજું પિતાના નાના ભાઈઓ જેઓ દીક્ષાની દ્રષ્ટિએ એમનાથી મોટા ગણાય તેમની પાસે જવામાં અને એમને વાંદવામાં બાહુબલીને ભાન નડે છે. આ બે અતિ નાના કંટક એમના દિલમાં ખટકી રહ્યા છે.” ભગવાન ઋષભદેવે બાહુબલીના દર્દનું નિદાન કર્યું.
ભગવન ! એ કંટક કાઢવાને કોઈ ઇલાજ સૂચવશે?” બ્રાહ્મી અને સુંદરીને બંધુપ્રેમ નિતર્યો. . . ' “તમે બાહુબલીની પાસે જાઓ ત્યારે માત્ર આટલું જ કહેજે કે, “વીરા, હાથીની અંબાડી ઉપર બેઠા છે ત્યાંથી જરા હેઠ
