________________
શીલવતી વેશ્યા કન્યા
રાધ કર્યો છે એમ હું નથી કહેતે. ભૂખની પીડાથી રીબાતે માનવી ગમે તેવું ભારે અપકૃત્ય કરી શકે છે. દુનિયાએ તો માત્ર એટલું જ જોઈ લીધું કે સંતાને માતાપિતાનું અનુકરણ કરવાને સહેજે તૈયાર થઈ જાય છે.”
મારી આ વાતથી એને ઝટકે વાગ્યા હોય તેમ હું બરાબર જોઈ શકે. દુઃખ તથા શરમને લીધે એણે પિતાનું મસ્તક નમાવી દીધું. થોડીવાર સુધી અમારામાંથી કઈ કંઈ જ ન બોલ્યું. વસ્તુત: તાત્વિક વિવેચન કરવા જતાં, મારા મેંમાંથી એક્ટ અપ્રિય અને કઠોર સત્ય સરકી પડયું હતું.
ઘડીક રહીને એ બોલીઃ “મહારાજ ! સમાજ જે સાચે જ અમારી સૂગ ધરાવતે હેય તે પછી નાચ-ગાન માટે અમને શા સારુ આમંત્રે છે? એક તરફ અમારે વિષે ધિક્કાર બતાવે અને બીજી તરફ અમારી સાથે આ પ્રકારને સંસર્ગ રાખો એને શું અર્થ છે?''
- મેં કહ્યું: “સિંહ અને વાઘના ખેલ જોવા માટે કે પિતા ખરચીને સરકસ જોવા જાય છે, પણ એ ઉપરથી સિંહ કે વાઘને ઘરમાં રાખવા એ લોકે રછ છે એમ ન કહેવાય. ઘણી એવી વસ્તુઓ છે કે જે ઘરની બહાર સારી લાગે છે, પણ ઘરમાં હોય તે આપણને ન ગમે. વેશ્યાનો પણ ઉપયોગ છે, પરંતુ જેને જે ઉપયોગ તેવો જ તેની સાથે વહેવાર રાખવો જોઈએ.”
વેસ્પાકન્યા બોલીઃ “આપે જ હમણું કહેલું કે વેશ્યા, સમાજના પાયામાં સુરંગ છે, અને પાછા આપ જ કહે છે કે એને અમુક ઉપગ છે.”
સ્થાને ઉપયોગ છે, પણ આજે મર્યાદાનું અતિક્રમણ થયેલું હોવાથી સમાજને માટે એ ઘાતક બની ગઇ છે, એટલે તે
