________________
રૂધિરનાન
૯ ૧૦૭
મહારાજાના ચહેરા ઉપર અનંત આશાની એક દીપ્તિ ઝળકી ગઈ! પ્રેક્ષકેને થયું કે મહારાજા પિતાને રેગ સાવ ભૂલી ગયા!
અને ખરેખર મહારાજા અત્યારે જેવા આનંદમાં દેખાયા તેવા તે કઈ કાળે-સાજા હશે ત્યારે પણ નહિ દેખાયા હોય . તેઓ આનંદના અતિશય આવેશમાં બોલી ઉઠ્યા :
બસ. દવા મળી ગઈ.” ચિકિત્સક પાસે જઈને જોયું તે મહારાજાની છાતી ઉપર હીનું એક બિન્દુ પડયું હતું.
મહારાજાએ કહેવા માડયું: “તમારા ચંદન, કપુર, ખસ. બધાં નકામાં છે. મને લેહીના આ ટીપાથી જેટલી શાંતિ-જેટલી ટાઢક વળી છે તેટલી બીજી કોઈ વસ્તુથી નથી વળી.”
. (૪) બીજે દિવસે મહારાજા પિતાના નાના પુત્ર કુરૂવિન્દને બેલાવવાનો વિચાર કરતા હતા તેટલામાં એ પોતે જ આવી ચડશે.
બેટા! હું તને જ સંભારતો હતો.” ઉત્સુકતાપૂર્વક મહારાજાએ કુરૂવિંદનું સ્વાગત કર્યું.
પિતાજી! શી આજ્ઞા છે?” પલંગની એક કેર-મહારાજાના પગ પાસે બેસતાં કુરૂવિંદે પૂછ્યું.
“દવા-દારૂ મને બચાવી શકે એમ નથી અને હું રોજરોજ મૃત્યુ તરફ જ ધકેલાઈ રહ્યો છું એ વાત તે તમે સૌ દીવાની જેમ જોઈ શક્યા છે. પણ ગઈ કાલે એક ચમત્કાર બની ગયા. એક જ વસ્તુ મારે દાહ ઠારી શકે એવી મને ખાત્રી થઇ છે. માત્ર એ વસ્તુ પૂરતા પ્રમાણમાં મેળવવી જોઈએ.” . . ' પિતાના આરોગ્ય ખાતર એવી કઈ વસ્તુ છે કે જે ન મેળવાય? પ્રફુલ્લિત બનેલા મુરવિદે જાણવા માગ્યું:“ એ કઈ વસ્તુ? પિતાજી!”
