Vyakaran Mahabhashya Navahnik Satik Gujarati Anuwad

SR No.: 005538
Original Sutra Author: N/A
Author: Pradyumna R Vora
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 2004
Total Pages: 718
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 18 MB

Page 11

પ્રાસ્તાવિક
सूत्रकृद्भाष्यकारौ च कात्यायनं तथैव च । नागेश कैयट चैव स्मृत्वा नत्वा पुनः पुनः॥ प्रणम्य काशिनाथं च रामचन्द्रानुपौ गुरून्। पूज्यौ च पितरौ नत्वा ह्येष प्रारभ्यते मया ॥ नवाह्निक्यनुवादोऽत्र भाष्यज्ञानार्थिनां कृते॥ प्रीयतां सगणेशो मे सशिवो हि सदाशिवः॥ शारदा शारदाम्भोजवदना मे प्रसीदतु॥
મા રસ્તીય પરંપરા, વેદાને સર્વ જ્ઞાનનું મહા માને છે. તેમના પદ્ધતિસર પઠન, ઉરચારણ .રણે. અભ્યા તેમ જ અનુષ્ઠાન માટે અત્યંત આવરી અવાં, શિક્ષા, ડ૯૫, વ્યારણ યાતિ અને નિરુત એ છે શાસ્ત્રના ઉદ્દભવ થયો. આ શાસ્ત્ર વેદાભ્યાસમાં અંગત જીવાથી તેમને વેદાંગ હવામાં આવે છે. તે સર્વમાં વ્યાકરણ નું સ્થાન વિશિ૮ છે, કારણ કે પદ અને પદના અર્થનું જ્ઞાન વ્યાકરણ ઉપર આધાર રાખે છે. તન વદનું મુખ કહ્યું છે તેથી વ્યાકરણ ને મુખ્ય માનવામાં આવ્યું છે. જો, ક એક સ્થળ ભાય કોર કહે છે વ્યાકરણ એ ઉત્તરા વિદ્યા છે. એટલે કે પ્રાતિશાખ્ય, શિક્ષા વગેરે શિખ્યા પછી વ્યાકરણ ન. અભ્યા રન કરવાના હોય છે, પરંતુ પર્વ તા ટચમ વ્યાકરણના અભ્યાસ અને ત્યાર બાદ અન્ય વિદ્યાના અભ્યાસ કરવાના હતા . એટલે કે ત્યાર દુરણ પર્વ વિદ્યા હતું અતિપ્રાચીન કાળમાં જ ત્રાત્મક શૈલીના ઉદ્ભવ થયા તેમાં જે તે શાસ્ત્રના નિજમા રકૃતિમાં સરળતા થી, આરૂઢ થાય તે માટે કુથ નીયન અત્યંત સંક્ષેપમાં, ન્યૂનતમ અક્ષરોમાં, સર્વગ્રાહી ગદ્દામાં, (એટલે કે સ્ત્ર દ્વારા) રન કરવામાં આવતા. આ સત્ર શૈલીન વંદાં ગાના ચયિતાઆએ રવી કરી હતી. તેનું વેચાકરાણાએ અત્યંત ચીવટપૂર્વક અને વાણિતિક ચોકસાઇ સાથે એટલી હદ સુધી વિકસાવી છે તેમને વિશે કહેવા માં આવે છે કે ઉર્યમત્રી -लाघवेन पुत्रोत्सव मन्यन्ते वैयाकरणाः । मायमा ५२रातन माह पतिज २६, २७६ ना पाहीन. धन्दन વ્યાકરણના અભ્યાસ કરાવવાનો આરંભ કર્યો, પરંતુ તેનો અંત ન આવ્યા. કારણ કે વાણીપ્રયોગનું કૌત્ર અતિવિશાળ છે.’
मा शिक्षा घ्राणं तु वेदस्य मुखं व्याकरणं स्मृतम्॥ (.५.४२). प्रथमं छन्दसामङ्गं प्राहुर्व्याकरणं बुधाः। (पा.५.५.१.१). पट्सु चाङ्गषु व्याकरणं प्रधानं पदपदार्थज्ञानस्य तदायत्तत्वात्। (५६.भा. ,५.5). स२. तेष्वपि प्रधानं व्याकरणं पदपदार्थावगमस्य व्याकरणाधीनत्वात् , वाक्यार्थज्ञानस्य तन्मूलकत्वात् । २. .. (भा.१,५.१.१). २१२सर्ववेदपारिपदं हीदं शास्त्रम्। भा०(२-१५.८), (६-३-१४) ५२, प्रथमे हि विद्वांसः वैयाकरणाः व्याकरणमूलत्वात् सर्वशास्त्राणाम् । ध्वन्यासी (६.१.).
मी: (१-२-७२) ५२ व्याकरणं नामेयमुत्तरा विद्या। सोऽसौ छन्दःशास्त्रेष्वभिविनीत उपलब्ध्याधिगन्तुमुत्सहते। भा० उत्तरा विद्येति । पुराकल्प पूर्वा अद्यत्वे तृत्तति पस्पशायामाख्यातम्। प्र० छन्दःशास्त्रेषु प्रातिशाख्यशिक्षादिषु ॥ अभिविनीतः शिक्षितः । उपालन्ध्या व्युत्पत्त्या । उ० . स२. पुराकल्प एतदासीत्--संस्कारोत्तरकालं ब्राह्मणा व्याकरणं स्माधीयते तेभ्यस्तत्तत्स्थानकरणना -दानप्रदानज्ञेभ्यो वैदिकाः शद्वा उपदिश्यन्ते ॥ अद्यत्वे तु न तथा। भा० ५.२ (...म..१.. ५.५.१). +२१॥ ५२मा ५॥ ७. तत्र अनेकपदघाटितसूत्रे प्रावण पदलाघवविचार एव , न तु मात्रालाघावविचारः० परि० (१३३), तमा पहना साधना विचार ..मात्रावि५५७ साबप अभिप्रत. नथी.(५..भ.पा. ५.५.५५).
मी: (२मा दिन : १. प.प.) ५.२ महान् हि शद्वस्य प्रयोगविषयः । सप्तद्वीपा वसुमती त्रयो लोकाश्चत्वारो वेदाः साङ्गाः सरहस्या बहुधा विभिन्ना एकशतमध्वर्युशाखाः सहस्रवा सामवेद एकविंशतिधा वाढच्यं नवधाथर्वणो वेदो वाकोवाक्यमितिहासः पुराणं वैद्यकमित्येतावाञ्छदस्य प्रयोगविषयः। भा० (चीनमा १.५.७०).