________________
२६६
ધર્મ રત્ન પ્રકરણ
डिय-पयडपुरनारिहल्लीसो ॥ ३ ॥ सद्धाबंधुरभवियण-पयपयक्यलगुडरासमणहरणो । चउदिसि सुसाविगागिज्जमाणसुमहल्लमंगल्लो ॥ ४ ॥ रहिएहि भवविएहि-सणियं पगटिजमाणओ पुरओ। पइहर्ट पइभवणं-गरुयं पूर्व पडिच्छंतो ॥ ५ ॥ अणुगम्मतो गुरुणा-सुहत्थिणा सयलसंवसहिएण । भमिओ तत्थ जिणरहो-पत्तो निवभवणदारंमि ॥ ६ ॥ अह राया निज्जूहे-सकम्मविवरि च्व वट्टमाणो सो । ददलु सुहत्थिमूरि-तुट्ठमणो चिंतए चित्ते ॥ ७ ॥ मन्ने कत्थवि दिठो-एस मुणिंदो मया दयाभवणं । ज मह मणजलनिहिषो-इंदु व्व जणेइ उल्लासं ॥८॥
इय चितिरस्स तस्सा-सु भासुरं जाइसरण मुप्पन्नं । तो मुत्त सव्वकज्जे-पत्तो गुरुचरणनमणत्थं ॥ ९ ॥ नमिउं गुरुणो पुच्छइ-जिणधम्मो किंफलो भणइ मूरी । सो सग्गमुक्ख फलओ-पुच्छेइ पुणोवि नरनाहो ॥ १० ॥ किं फल मवत्तसामाइयस्स रज्जाइ संसइ मुर्णिदो ।
લોકો હર્ષ પામવા લાગ્યા, તેમજ ઠેકાણે ઠેકાણે નગર નારીએ રાસ રમવા લાગી. [ 8 ] શ્રદ્ધાવંત ભવ્યજનો પગલે પગલે લાકડીઓથી રાસ રમણ કરવા લાગ્યા, ચારે દિશાઓમાં સુશ્રાવિકાઓ મહા મંગળ ગાવા લાગી. [૪] હુશીયાર રથિકેથી આગળ ખેંચાતો રથ ફરવા લાગે, તે દરેક હાટ અને દરેક ઘર દીઠ ભારે પૂજા પામવા લાગ્યો. [૫] તેના પાછળ સકળ સંઘની સાથે સુહસ્તિ આચાર્ય ફરવા લાગ્યા, એમ ચાલતાં ચાલતાં તે રથ - જાના મેહેલના દ્વારે આવી પહોંચે. [૬] હવે રાજા જાણે પિતાના કર્મના વિવરમાં વર્તતે હોય, તેમ સુહસ્તિસૂરિને તે ટોળામાં જોઇને તુષ્ટમાનવાળો થઇ વિચારવા લાગ્યો. (૭) હું ધારું છું કે, આ દયાનિધાન મુનીંદ્રને આગળ ક્યાંક જોયેલા છે, કેમકે એ મારા મનરૂપ દરિયાને ચંદ્રમા માફક ઉલ્લાસિત કરે છે. ( ૮ ) એમ ચિંતવતાં, તેને જાતિ સ્મરણ ઉત્પન્ન થયું, તેથી તે સર્વ કામ છોડી ગુરૂના ચરણે નમવા આવ્યા. [૮] નમીને તે ગુરૂને પૂછવા લાગે કે, જિનધર્મનું શું ફળ છે ? સૂરિ બોલ્યા કે, તે સ્વર્ગ અને મોક્ષનું ફળ આપે છે. ત્યારે રાજા ફરીને બે —( ૧૦ ) અવ્યક્ત સામાયિકનું
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
