________________
• १७०
, श्री
रत्न
२५.
नंदो सिही-बहुवित्तो पगइउवसंतो ॥ १ ॥ तस्स पिया नंदसिरीसिरीइ गिद्धा सहावओ कुद्धा । ताणं चउरो पुत्ता-उदारचित्ता सया भत्ता ॥२॥ अहं तत्थ समोसरिओ-अइसयनाणी खलाइगुणखाणी । निस्संगचंग बधुसीस-संगमो संगमो सूरी ॥३॥ तं नमणत्थं जते-पउरे 'पउरे निएवि नंदो वि । पत्तो नमिय निसन्नो-तो सूरी कहइ इय धम्मं ॥ ४ ॥ पंचमहव्वयपालण-सारो सव्वुत्तमो मुजइधम्मो । तदसत्ताणं सत्ताण-समुचिओ होइ गिहिधम्मो॥५॥तं सोउं सोनंदो सानंदो गिहि उण गिहिधम्मं । मुकयत्थं अप्पाणं-मन्नतो नियगिहे पत्तो ॥६ ॥ पुएछइ कयावि सुगुरुं-इमिणा पहुणा धणेण किं नाह । नणु होइ किंपि पुन-तो मूरी भणइ इय. वयणं ॥७॥ वज्झ मणिस्स मसारं-परव्वसं तुच्छयं धणं ठविउं । गिण्हंति बुहा सिवमुक्खमक्खयं सत्तखित्ताए ॥८॥तं सोउं परितुठो-सिठी नमिडे गुरुं गओ सगिह । नियदविणेणं
सखी ) भने भौयुत [ मान स२५२ ] मथुरापुरी नामे नगरी ती, त्यां मई पेसाદાર અને સ્વભાવે શાંત નંદ નામે શેઠ હતો. (૧) તેને નંદશ્રી નામે લેભણી અને સ્વભાવે ફોધવાળી સ્ત્રી હતી, તેમને ઉદાર ચિત્તવાળા અને હમેશાં ભક્તિ કરનાર ચાર પુત્ર હતા. [ ૨ ] હવે ત્યાં અતિશય જ્ઞાની, ક્ષમાદિ ગુણના ખાણ, અને નિષ્પરિગ્રહી શિષ્ય પરિવારથી પરવરેલા સંગમ નામે સૂરિ પધાર્યા. [૩] તેને નમવાને ઘણા નગર લોકને જાતા જોઈ, નંદ પણ ત્યાં આવીને બેઠો, એટલે સૂરિ આ રીતે ધર્મ કહેવા લાગ્યા-[૪] પાંચ મહાવ્રત પાળવારૂપ યતિ ધર્મ સર્વથી ઉત્તમ છે, પણ તેને જે જીવો ન કરી શકે, તેમને ગૃહિ ઘર્મ ઉચિત છે. (૫) તે સાંભળીને તે નંદશેઠ આનંદ પામી, ગૃહિ ધર્મ લઈને પિતાને કૃતાર્થ માનત થકે પિતાને ઘેર આવ્યા. (૬) બાદ એક વેળાએ તે ગુરૂને પુછવા લાગ્યા, હે સ્વામિન ! આ ધનથી કંઈ પુણ્ય થઈ શકે ? ત્યારે સૂરિ
सा क्यन मोत्या. ( ७ ) समानता मा माध-अनित्य-24सा२-५२५३ अने. તુચ્છ ધનને સાત ખેતરમાં વાપરીને તેમાંથી અક્ષય શિવસુખ મેળવે છે. (૮) તે સાં
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
