________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી ૧- ૭
બિચારાને મારશો નહિ. થોડી વારમાં સાપ દૂર ચાલ્યો ગયો.
બળિયાએ આ બંને બનાવ કાળજીથી જોયા. તેને તરત જ વિચાર આવ્યો : “આ ઝેરી સાપને મારી નાખ્યો; ઝેર વગરનાને છોડી દીધો. એટલે ઝેરવાળાને સહુ મારે છે ને ઝેર વગરનાને છોડી દે છે. બરાબર! મારે પણ એમ જ થયું છે. મેં ઘણાને રંજાડ્યા એટલે માર પડ્યો ને મારો તિરસ્કાર થયો. એટલે મારે સારી રીતે જીવવું હોય તો ઝેર વિનાના થવું જોઈએ. આમ વિચાર કરતો નદીના કિનારે કિનારે તે ચાલવા લાગ્યો.
શહેર કે ગામડામાં તેને જોઈતી શાંતિ મળે તેમ નથી એટલે તે જંગલ ભણી ચાલ્યો. તેણે વિચાર કર્યો કે જંગલમાં રહીશું ને ફળફૂલ ખાઈ મજા કરીશું. નહિ ત્યાં કજિયો કે કંકાસ, નહિ ત્યાં વેર કે વિરોધ.
બળિયો જંગલમાં રહે છે, ફળફૂલ ખાઈ પેટગુજારો કરે છે. એક દિવસ તે જંગલમાં ફરવા નીકળ્યો. ત્યાં ધ્યાન ધરીને ઊભેલા એક મુનિરાજને જોયા. બળિયાને આ જોઈ કાંઈ કાંઈ થઈ ગયું. તેને લાગ્યું કે પોતાને જોઈતી શાંતિનો તે ભંડાર છે.
તે મુનિરાજની પાસે ગયો. તેનું માથું કુદરતી રીતે નીચું નમી પડ્યું. મુનિ ધ્યાનમાંથી ઊઠ્યા. એટલે ધર્મલાભ,’ કહીને આશીર્વાદ આપ્યા. પછી ટૂંકમાં ધર્મનો ઉપદેશ કર્યો.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
