________________
રાજા શ્રીપાળ -
- જમાઈના ભારોભાર સોનું જોખો ! ને... આ મયણાને અરે, એ મારા આંખનું કહ્યું છે, એને કોઈ કાણા કૂબડાને આપી દો !'
સુરસુંદરીનાં લગ્ન રંગેચંગે થઈ ગયાં છે. બટકબોલી મયણાના વરની શોધમાં રાજગોર નીકળ્યા છે.
ઢોલ વાગે છે, ને ગગન ગાજે છે. આકાશમાં ધૂળની ડમરી ચડી છે. સાતસો કોઢિયા લોકોનું ટોળું ઉજેણી ભણી ચાલ્યું આવે છે. જોતાં ચીતરી ચડે એવા આ સર્વે જણા છે. કોક ટૂંડ છે, તો કોઈ ટૂંકા છે. કોઈ ખોડા છે, તો કોઈ ખસિયલ છે. કોઈ બોડા છે તો કોઈ બૂચા છે. કોઈ કાણા છે, તો કોઈ આંખે સાવ રાણા છે.
શોરબકોર કરતાં સહુ ચાલે છે. વચ્ચે એમનો રાજા છે. વાહ રે રાજા, વાહ. ઉંબરાની છાલ જેવી એની ખાલ છે. ને ઉંબર રાણો એનું નામ છે. કાન કોડિયા જેવા છે, ને નાક નળિયાં જેવું છે. ખચ્ચર પર એણે સવારી કરી છે. સૂપડા જેવા કાનવાળો કોઢિયો ચમ્મર ઢોળે છે. લંગડાએ છડી ઝાલી છે. પૂંઠાએ છત્તર ધર્યા છે. ઉંબર રાણાનો જેજેકાર બોલાવતાં સહુ ચાલે છે.
બનવાકાળ છે. ઉજેણીનો રાજા ઘોડા ખેલવતો ત્યાંથી નીકળે છે. એ પૂછે છે: ‘તમે કોણ છો ? શા કાજે અહીં આવ્યા છો?”
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
