________________
રાજા શ્રીપાળ
દૂધ ભળ્યું છે ! સારું સારું એ પોતાનું ને ખરાબ ખરાબ એ શ્રીપાળનું, પણ શ્રીપાળ મોટા મનનો છે.
ધવલશેઠ મનમાં ચિંતવે છે : ‘અરે, ધન કોનું ને ધણી કોણ ? આ ભિખારો શ્રીપાળ આજ મારી અડધી રિદ્ધિ-સિદ્ધિનો ધણી થઈ બેઠો છે ! વળી પદમણી નારને પરણ્યો છે.’
૧૭
એણે તો ઘાટ બરાબર ઘડ્યો છે. વહાણની કોરે માંચડો બાંધ્યો છે. એના ઉપર શેઠ અને એના મિત્રો બેઠા છે. અચાનક એમણે બૂમ પાડી :
અરે, એક એવું અચેરજ દીઠું મેં, મગર એક ને પૂછ જ બે !’
ત્યાં બીજો કહે : ‘અરે, મગર બે ને મુખ જ એક !'
:
ત્યાં ત્રીજો કહે : ‘અરે, આવા મગર ચાર ને મુખ જ છે !’ ધવલશેઠ કહે : ‘અરે, આવા જીવ તો જોયા નથી ને જોઈશું પણ નહીં.’
શ્રીપાળ તો જોવા આવ્યો છે. માંચડે ચઢ્યો છે. વંચકે ધીરે રહી ધક્કો માર્યો છે. શ્રીપાળ દરિયામાં પડ્યો છે. વાંભ વાંભ પાણી ઊછળે છે. મોટા મગરમચ્છ મોં ફાડતા આવે છે.
મનમાં ઇષ્ટદેવના જાપ જપતો કુમાર તરે છે. કુમા૨ તરણીવિદ્યા જાણે છે. કોઈ એની પાસે ફૂંકતું નથી. પાણી પણ મારગ આપે છે. એમ કરતો શ્રીપાળ કોંકણને કાંઠે ઊતરે છે.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
