________________
શ્રેણિક બિંબિસાર . ..
.
..
.
..
.
ભગવાન તો ભક્તવત્સલ હોય છે. ભગવાન મહાવીર અનેક વાર રાજગૃહી પધારે છે. મહારાજ શ્રેણિક ચઢતે પરિણામે છે. ઊતરતી જુવાનીએ ધર્મનું તત્ત્વ બૂઝયા છે, એટલે વાસનાના રંગો કેટલીક વાર મૂંઝવે છે; પણ મહારાજ જાગતા રહે છે !
વાતની વાત છે. ભગવાનની પરિષદા મળી છે. સહુ ઉપદેશમાં લયલીન બન્યાં છે. ત્યાં ભગવાનને છીંક આવી. સહુએ ખમીખમા પોકાર્યું ત્યારે ત્યાં બેઠેલો એક કોઢિયો બોલ્યો: ‘મરજો.” સહુની આંખો એની સામે ફાટી રહી. અલ્યા, દયાના અવતાર ભગવાનને ગાળ આપી? ત્યાં તો અભયકુમારે છીંક ખાધી. પેલો કોઢિયો તરત બોલ્યો “જીવો યા મરો.' એક વખતે કાલસૌરિક નામના કસાઈને છીંક આવી : પેલો બટકબોલો બોલ્યો : ન જીવો, ન મરો.”
એટલામાં ખુદ મહારાજા શ્રેણિકને છીંક આવી. પેલો કોઢિયો બોલ્યો : “ઘણું જીવો.”
મગધરાજ શ્રેણિકે પરિષદામાં ખડા થઈને આ કોઢિયાના વિશે પ્રશ્ન કર્યો. ભગવાન હસતાં હસતાં બોલ્યા, કે એ સાચું કહે છે. એણે મને મરવાનું કહ્યું, કારણ કે મોક્ષ માટે મારે મૃત્યુની જ રાહ છે. એણે અભયકુમારને ‘જીવો યા મરોનો આશીર્વાદ આપ્યો, કારણ કે એને જીવતાં પણ સુખ છે, ને
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
