________________
જેન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી: ૨.૫ . . . . . . દોસ્તદાર. પણ એ બધાં મારો એક નાનો એવો રોગ દૂર ન કરી શક્યાં. એટલે મને વૈરાગ્ય થયો ને જ્ઞાતપુત્ર મહાવીર પાસે જઈને મેં દીક્ષા લીધી.
રાજા બિંબિસારને લાગ્યું કે મુનિ સત્ય સમજ્યા છે. સંસારમાં કોઈ કોઈનું નથી. ત્યાં ધન્ના અનગાર નામે બીજા મુનિનાં દર્શન થયાં. તેમણે તપ પાછળ કાયા ગાળી નાખી છે, પણ આત્માને ઊજળો કર્યો છે. રાજા કહે : “અરે, આજ સુધી તો મેં એવું જાણ્યું હતું કે શરીરને બહુ દુઃખ ન દેવું, બહુ આળપંપાળ પણ ન કરવી. વચલો રસ્તો લેવો.”
રાણી ચેલ્લણા કહે, “રોગને તો જડમૂળથી કાઢવો સારો.”
રાજા બિંબિસાર કહે, “અરે, ચાલ, મને જ્ઞાતપુત્ર મહાવીર પાસે લઈ જા ! મારે તેમનો ઉપદેશ સાંભળવો છે!”
રાણી એને ભગવાન મહાવીર પાસે લઈ ગઈ. રાજા બિંબિસાર ભગવાનનો ઉપદેશ સાંભળી તેમના ચરણે પડ્યા, તેમના અનુયાયી થયા.
એક તરફ બુદ્ધિધન અભયકુમાર, બીજી તરફ રાણી ચેલણા, ને એમાં જ્ઞાતપુત્ર મહાવીરનો ઉપદેશ. રાજાએ બધો રાજવહીવટ શ્રેણીવાર વહેંચી નાખ્યો. ધંધાદારીઓની શ્રેણીસંઘ સ્થાપી. એ શ્રેણીઓ પોતાનો વહીવટ પોતે ચલાવે. રાજાની કંઈ દખલ નહીં. પ્રજા તો રાજીની રેડ થઈ. એ દિવસથી રાજા બિંબિસાર રાજા શ્રેણિકને નામે પંકાયા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
