________________
જહાજ પર બેસી ઝાંઝ–પખાજ કૂટવાં સારાં છે. ભાલમલીદા ઉડાવવા મીઠા છે. આ ઉપાધિ ક્યાં વારી?
પણ શ્રદ્ધા–શક્તિ વહારે ધાઈ! કેઈએ કહ્યું મેતી મળશે તે મૃત્યુંજય થવાશે!
ને શ્રદ્ધા–શક્તિના બળે તળિયે જઈ પહોંચ્યું. જઈને જોયું તે બધું ઝાકઝમાળ! ઓહોહો ! શું મોતીના ઢગ!જાતજાતનાં મોતી! ભાતભાતનાં મોતી!
પણ હું તો અલ્પશક્તિ હતા. હાથ મારા નાના હતા. ગજુ મારું ડું હતું. મુજ ગરીબને કંઠે શેભે એવાં ફક્ત ડાંક મોતી લઈ આવ્યું.
આવીને માળા ગૂંથી ! ગૂંથીને કંઠે પહેરી ! રાચવાનું ભાગ્ય હેય એ જોઈને રાચે !
લાધવાનું ભાગ્ય હોય એ ફરી સાગર–સમીપે જાય. અનર્ગળ મેતી ત્યાં પડ્યાં છે. લાવે ને માળા ગૂંથે! અમે ખાતરી આપીએ છીએ કે અલીબાબાના સમસમના દરવાજાનું ત્યાં જોખમ નથી, એ તો અત્તરિયાની દુકાન છે.
અત્તર મળે કે ન મળે, જેવું જેનું ભાગ્ય ! સુગંધ તો જરૂર જડશે, એટલી અમારી ખાતરી છે. માટે એક ઘડી, આધી ઘડી, આધીમેં પુનિ આધ–
–યભિખુ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
