________________
s3
પ્રકરણ ૭ મું
શેઠ ! એ તે બરાબર છે તેમાં મારી ક્યાં ના છે ?”
શેઠે કહ્યું, આ ખાડે તે આપશોને ?” મેતીચંદ શેઠે દાઢમાંથી પૂછ્યું.
અરે આ ગાળી તે શે પૂરાય ? પણ તમારું ધ્યાન પડતું હોય તે જુઓ ?” એમાં ક્યાં મારી ના છે.
“ બરાબર છે. અમને તે ખાડો જ આપશે ને ? પણ એ ખાડા ઉપર જ મંદિરે થશે.” | હેમાભાઈ શેઠ મોતીચંદ શેઠની આવી જવલંત શ્રદ્ધા જોઈને મુગ્ધ થઈ ગયા.
મોતીચંદ શેઠ વ્યાપારી જીવડા હતા. શ્રદ્ધાનું બળ વિશિષ્ટ પ્રકારનું હતું. પ્રતિજ્ઞા પૂર્ણ કરવાની તમન્ના હતી. ડુંગર ઉપર તપાસ કરી તે પિતાની ઈચ્છા પાર પડે એવી વિશાળ જગ્યા તેમના ધ્યાનમાં બીજી ન આવી.
તેમની નજર કુંતાસરની ખાડ ઉપર પડી. શ્રી શત્રુજયના બે શિખર-ચૌમુખજીની ટુંકવાળું અને બીજું આદીશ્વર ભગવાનના મૂળ દેરાસરવાળું, એ બેની વચ્ચે ડુંગરની ગાળી હતી. ગાળી એટલે ખાડ. એટલી ઊંડી હતી કે નજર નાખતાં તમ્મર આવે. શેઠને ઊર્મિ જાગી કે બીજી જગ્યા ન મળે તે ખાડને પુરાવી અહીં મંદિર બંધાવવાં.
હેમાભાઈ શેઠ તે આ કલ્પનાની વાત સાંભળી. હસી પડયા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org