________________
૧૮ પુરપતિ પણ માથે પડવાને તાકી રહ્યો,
પેટતણી વેઠ પણ, શકે ન પુરાઈને; પિતૃ અને પરણી તે મચાવે અનેક ઘંઘ,
પુત્ર, પુત્રી ભાખે ખાઉં ખાઉ દુઃખદાઈને; અરે ! રાજચંદ્ર તોય જીવ ઝાવા દાવા કરે, જંજાળ છેડાય નહીં, તજી તૃષનાઈને. ૩
થઈ ક્ષીણ નાડી, અવાચક જેવો રહ્યો પડી,
જીવન-દીપક પામ્યો કેવળ ઝંખાઈને; છેલ્લી ઈસે પડ્યો ભાળી ભાઈએ ત્યાં એમ ભાખ્યું,
હવે ટાઢી માટી થાય તો તો ઠીક ભાઈને; હાથને હલાવી ત્યાં તો, ખીજી બુઢે સૂચવ્યું છે,
બોલ્યા વિના બેસ, બાળ તારી ચતુરાઈને ! અરે ! રાજચંદ્ર દેખો દેખો આશાપાશ કેવો? જતાં ગઈ નહીં ડોશે મમતા મરાઈને ! ૪
-વિક્રમ સંવત ૧૯૪૦
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
