________________
૨૦૬
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર
કરવા લાગ્યા અને તેઓ આત્મવિશ્વાસપૂર્વક કહે છેઃ
દઢ વિશ્વાસથી માનજે કે આ–ને વ્યવહારનું બંધન ઉદયકાળમાં ન હતા તે બીજા કેટલાક મનુષ્યને અપૂર્વ હિતને આપનાર થાત. પ્રવૃત્તિ છે તે તેને માટે કંઈ અસમતા નથી, પરંતુ નિવૃત્તિ હેત તે બીજા આત્માઓને માર્ગ મળવાનું કારણ થાત” (૧૯૪૭).
વળી શ્રીમદની એકાંતચર્યા વેળાએ* તેમ જ શ્રીમદના સમાગમમાં આવવા તતપર થતા ભક્તજને અને મુમુક્ષુજનેને પ્રવાહ જોઈને શ્રીમને થાય છે કે, લોકે શ્રેયાથી માર્ગે જવા ઉત્સુક છે ખરા. શ્રીમદ્દ એ બાબતમાં લખે છેઃ
નાની વયે માર્ગને ઉદ્ધાર કરવા સંબંધી જિજ્ઞાસા વર્તતી હતી. ત્યાર પછી જ્ઞાનદશા આવ્યે કેમે કરીને તે ઉપશમ જેવી થઈ પણ કઈ કઈ લેકે પરિચયમાં આવેલા, તેમને કેટલીક વિશેષતા ભાસવાથી કંઈક મૂળ માર્ગ પર લક્ષ આવેલે, અને આ બાજુ તે સેંકડે અથવા હજારે માણસે પ્રસંગમાં આવેલા જેમાંથી કંઈક સમજણવાળા તથા ઉપદેશક પ્રત્યે આસ્થાવાળા એવા
એક માણસે નીકળે. એ ઉપરથી એમ જોવામાં આવ્યું કે લેકે તરવાના કામી વિશેષ છે, પણ તેમને તે ગ બાઝત નથી.
જે ખરેખર ઉપદેશક પુરુષને જોગ બને તે ઘણા
* જુઓ પ્રકરણ ૧૨, ૧૩.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
