________________
( ४ ) वती, तुं पदमा तुं पदमावती; तुं योगिणि तुं ज्वालामुखी, तहारे तेजे त्रिभुवन सुखी ॥ १५ ॥
॥ डुदा ॥ सायर जल लवथी अधिक, ते तारो जंडार; नूठी कविजन को मिने, कुणे न लडो पार ॥ १ ॥ सवि कहिने दिये वयणरस, तेंयां जरण; कविजन बेठा केलवे, ते हेतेता वर्ण ॥ २ ॥ ताहरी परि तुंहिज लदे, तुज चरणे मुज वास; मुनि लावण्य समय जणे, पूरे मनची आस ॥ ३॥ करजोमी एतुं कहुं, यह निश करवी सार; रखे मात अधवच रहे, विमल रास विस्तार ॥ ४ ॥ छाली न जंपुं घ्यास तुं, ( अने) माया न करूं मात; कां जे अक्षर हुं कबु, ते सवि तुज पसाय ||५|| जाणतो अनेक परे, जं जं बोले बाल; माता मुख हुलावती, तं तं करे रसाल ॥६॥ कहे सरसति वलतुं वयण, जगत म आणिस जांत; विमल मंत्रि गुण गायतां, हुं या विश एकांत ॥७॥
Jain Educationa International For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
